Hızlı adımlarıyla sınıfından çıktı Yeonjun. Soobin'i bekletmek istemiyordu, ya da kendi bekleyemiyordu. Merdivenlere yöneldi ve hiçbir öğretmenin gelmediğinden emin olarak terasa doğru hızlandı.
Kapıyı sakince araladığında kapı gıcırdamış, uzun olan terasın korkuluğuna yaslanırken omuzunun yanından arkasına bakmıştı. Onu görmesiyle tavşan dişlerini göstererek gülümsedi.
Yeonjun ise onun gülümsemesine karşı koyamamıştı. O da aynı şekilde ona gülümserken hızlı adımlarını yavaşlatıp Soobin'in yanına adımladı. Onun yanına gelmiş, tıpkı onun gibi ellerini aşağı sallandırmıştı.
İkisi bir süre dışarıya bakarak beklemişlerdi. Kimin ilk adımı atacağını bilmiyorlardı ama ikisi de aynı şeyi istiyordu. Yeonjun, Soobin ile arasında olan mesafeyi kapatmak için ona doğru bir adım attı ve ona doğru dönüp kocaman şekilde gülümsedi. Çok şirin görünüyordu uzunun yanında.
Soobin onun bu şirin haline dayanamayıp dudaklarını onun pembe dudaklarıyla birleştirmişti bile. Bir eliyle Yeonjun'un ince belini kavramıştı. Bedenlerini birbirine yaklaştırdı. Kısa olan, karşısındakine yetişmek için parmak ucuna kalkmış ona ayak uyduruyordu ki Soobin onun için kafasını eğmişti dudaklarını ayırmadan.
Yeonjun ise ellerini Soobin'in boynunun arkasında kenetlendi birbirine. İkisi de ayrılmak istemiyordu birbirilerinden. Ara ara dudaklarını ayırıyorlardı fakat kısa sürüyordu bu ayrılıkları.
Soobin, Yeonjun'a çok kibar davranıyordu. Yeonjun'un belini nazikçe okşuyor, gömleğini sıyırarak içine sokuyordu elini.
Bir süre sonra Yeonjun gözlerini aralayıp kızarmış dudaklarını ondan ayırdı yavaşça. Yüzleri birbirine yakındı hala. Biraz daha yaklaşsa burunları birbirine sürtecekti.
Yeonjun tekrardan gülümsedi ona. Soobin'in arkasında olan elleriyle narin şekilde saçlarını okşadı. Burnundaki kedili yara bandını hala çıkarmamıştı, Yeonjun'a da şirin gelmişti bu. Ardından iki elini Soobin'in yanaklarına yerleştirdi.
"Soobin..." Sessiz ses tonuyla söze atılıp Soobin'e gülümsedi.
"Efendim bebeğim?"
Soobin'in, ellerinin arasında olan yüzünü sevimlice hareket ettirmiş ve onun haline kıkırdamıştı. "Seni çok seviyorum."
Dudağını büzüp konuşmaya devam etti. "Hem de çok çok çok çok seviyorum. O kadar çok seviyorum ki seni... Senin yanında kalp atışım on katına çıkıyor. Hayır. Yüz katına çıkıyor."
Soobin onun laflarıyla ister istemez gülümsemişti, gülümsemesini tutamamıştı. "Bebeksin sen Yeonjun."
Yeonjun'un yanağına yaklaştı ve uzun bir öpücük kondurdu yanağına. "Ben de seni çok seviyorum bebeğim." dedi güzel gülümsemesini yüzünden eksik etmeden.
Onun sözleriyle Yeonjun hemen kollarını Soobin'e dolamıştı. Soobin de ona. Yeonjun'un saçına ufak öpücükler konduruyordu. Yeonjun ise kollarını ondan ayırmak istemiyordu.
---★---
BEBİSLERİİİMMMMM BEN GELDİM!!! (sonunda)
bu kitap da bitti 😞 AMAAA OLSUN. KITABIMI OKUYUP OY VERDIGINIZ ICIN COK TESEKKUR EDERIM!!!!! KITAP HAKKINDAKI GORUSLERINIZI YAZIN LUTFEN (tuhafbirkitapti)
SIZI COKCOKCOKCOOOOKKKK SEVIYORUM TATLISLARIM DIGER KITAPLARIMA DA BAKMAYI UNUTMAYINNNNNN 😻😻💞💞
VEEE tekrardan tesekkur ederim okudugunuz icin umarim bu bolume severek gelmissinizdir sizleri cokcokcook seviyorum (biliyosunuZ)
kendinize cok iyi bakinnn diger kitaplarimda gorusurus bebislerim tatlislarim canlwrim muuuuuahhhh!!!!!! (💛💛)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
