My Destruction

Κεφάλαιο 16

Ξύπνησα την επόμενη μέρα και μπορώ να πω ένιωθα πολύ καλά, σε σχέση τουλάχιστον με αυτό που περίμενα! Μάλλον η κουβέντα με τον Νικ μου έκανε καλό! Με βοήθησε να καταλάβω ότι δεν είμαι μόνη μου και ότι έχω ανθρώπους που θα με στηρίξουν και θα με βοηθήσουν!
Σιγά σιγά αρχίζω και να ανοίγομαι! Ήδη νιώθω πιο ανάλαφρη! Σαν ένα βάρος να έφυγε από πάνω μου! Το νιώθω ότι κάποια στιγμή θα του μιλήσω για το παρελθόν, αλλά πρώτα θέλω να είμαι εντελώς έτοιμη και σίγουρη για αυτό που θα κάνω.
Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι καιρό είχα να κοιμηθώ τόσο ξέγνοιαστα! Πρώτη φορά ένιωθα τόσο ήρεμη! Ωραία αυτή η αίσθηση της ασφάλειας, της χαράς και της γαλήνης!

Αφού πλύθηκα, κατέβηκα κάτω όπου όλο το σπίτι μύριζε κρέπες.

'Τι καλό φτιάχνεις;' ρωτάω τον Νίκο που ήταν στην κουζίνα

'Κρέπες, κάθισε, σου έχω και χυμό!'

'Ω, δεν χρειαζόταν! Τώρα νιώθω ότι σε κούρασα που έμεινα εδώ! Άσε που θα πιάστηκες και στον καναπέ!'

'Μην λες τώρα χαζομάρες μικρή! Λοιπόν έλα φάε τώρα!' λέει και μου βάζει μπροστά μου μια λαχταριστη κρέπα

'Αλήθεια, οι γονείς σου;'

'Έχουν πάει ταξίδι. Αλλά σκέφτομαι να πάω να μείνω μόνος μου!'

'Αν το θέλεις, γιατί όχι;'

'Ναι θέλω να το βάλω στο πρόγραμμα μου! Καλέ τους γονείς σου τους ειδοποίησες; '

'Ναι ναι! Μην ανησυχείς! Είπα ότι κοιμήθηκα σε μια φίλη μου!'

'Ουφ, ευτυχώς!'

'Λοιπόν εμ έφαγα! Λέω να πηγαίνω σπίτι!'

'Έλα θα σε πάω εγώ!'

'Δεν χρειάζεται καλέ!'

'Ούτως ή άλλως έχω να ψωνίσω και κάτι πράγματα.'

'Οκευ, όπως νομίζεις! Εμ πάω να αλλάξω, λογικά τα ρούχα μου θα έχουν στεγνώσει.'

'Οκευ, σε περιμένω!'

Αφού άλλαξα, κατέβηκα και μπήκαμε στο αυτοκίνητο. Στη διαδρομή υπήρχε ησυχία, αλλά δεν ήταν άβολη! Ο καθένας είχε βυθιστεί στις σκέψεις του.
Εγώ σκεφτόμουν όλα αυτά που έγιναν τις τελευταίες μέρες.
Τα γενέθλια μου, τη χθεσινή βραδιά... Νιώθω πολύ περίεργα έχοντας αυτό το κολιέ. Σαν να γύρισα στον παλιό πεντάχρονο εαυτό μου, που ονειρευόταν να παντρευτεί τον κολλητό τού μεγάλου αδερφού της και να ζήσει μαζί του ευτυχισμένη! Ξέρω περίεργα όνειρα είχα...

Χωρίς καν να το πάρω είδηση είχε παρκάρει έξω από το σπίτι μου.

'Λοιπόν φτάσαμε!' μου λέει