Bir çocuk doğmayı bekler
Bir ağır hasta ölmeyi
Bitkiler yağmur ve güneşi bekler
Yalnız bir kadın sevilmeyi
Ve düşün ki bir adam
İçinde bütün bekleyenlerin korkusu ve ümidi
Seni bekler
Asılmayı bekleyen bir idam mahkûmu gibi
Sen gelinceye kadar
Pencerem kapalı duracak
Rüzgâr gelmesin diye
Artık perdeleri açmayacağım
Gün ışığı girmesin diye
Sonra kahrolacağım
Bu karanlıkta,bu derin yalnızlıkta
Ve günlerce,gecelerce haykıracağım
Nerdesin diye,nerdesin diye
Bir gün bu kapıdan sen gireceksin
Biliyorum
Ergeç bu bekleyişin bir sonu gelecek
Yıllarca sonra
Öldüğüm gün bile gelsen
Bütün bu bekleyişlerimi ve öldüğümü unutup
Çocuklar gibi sevineceğim
Kalkıp sarılacağım ellerine
Uzun uzun ağlayacağım.
NE KEDERDİR,NE ÇİLE SENİ BEKLEMEK
YAŞAMAKTIR SENİNLE,SENİ BEKLEMEK
EN TÜKENMEZ MUTLULUK,EN YÜCE HAZDIR
ÖLÜMDEN SONRA BİLE SENİ BEKLEMEK(*)
