Runaway ~Larry Stylison~

-16-

Louis
Vandaag mag ik eindelijk naar huis. Eindelijk uit het ziekenhuis. Het herstel gaat goed, en ik kan al fatsoenlijk lopen en mijn geheugen komt ook steeds meer terug. Vandaag herinnerde ik me ineens  dat Harry over 2 weken jarig is, dan word hij volgens mij 16.

Zometeen komen Liam en Harry me ophalen. Ze hebben nog een verrassing voor me, maar ik mag niet weten wat. Ik vind alles prima, maar ik heb nog niet mijn volle conditie terug.

Dan komen Harry en Liam binnen. "Louis!" Zegt Harry en rent op me af om me een knuffel te geven. Ik al om, maar klaag niet, ik ben blij om Harry weer te zien. "Ik ben zo blij dat ik weer naar huis mag." Zeg ik enthousiast. "Ik ook, love." Zegt Harry, hij geeft mij een kus. De vlinders vliegen door mijn buik, alsof dit de eerste keer is dat we echt gekust hebben. "Het voelt alsof we weer bij het begin zijn." "Hoe bedoel je, love?" "Dat het lijkt alsof we aan het begin zijn van de liefde. Ik kan me daarvoor niks van herinneren, maar ik weet wel dat ik je fucking leuk vind." Zeg ik. Ik geef Harry nog een kus.

"Kom je Louis?" Vraagt Harry. Hij gaat in een rolstoel zitten en Liam duwt hem. Ik loop naar Liam het ziekenhuis uit. "Wacht, we zijn in London?" Vraag ik als ik de naam van het ziekenhuis zie. Liam knikt. "Jullie waren hierheen gereden met de ambulance." Ik knik begrijpend.

We lopen naar Liam's auto en stappen in. De rolstoel wordt opgevouwen en in de kofferbak gelegd.

Nadat we een poosje gereden hebben komen we uit bij de Londen bridge. "Gaan we daar naar boven?" "Wacht maar." Zegt Harry glimlachend. Liam pakt een tas uit de kofferbak en hangt die aan de rolstoel. Harry gaat zitten en ik loop met hun mee.

We lopen naar een soort van parkje. Ze leggen een picknick kleedje uit en er komt allemaal eten uit de tas. Brownies, taart, chips, fruit en nog drinken. Ik kijk er met grote ogen naar. Zoveel eten, voor ons drieën? Dat is veel te veel! "Maar dit is toch veel te veel voor ons drieën?" Zeg ik. Liam glimlacht. "Ja, maar dat hebben we morgen ook nog. Gewoon een goed excuus om meer lekker eten in huis te hebben." Harry lacht. "Sneaky." "Jaja."

"Ga maar zitten, en eet er maar goed van, niet al te goed natuurlijk want dan hebben we morgen niks meer."

Harry
Dit was een heel leuk idee van Liam, maar ik vind het iets minder fijn. Het is allemaal heel lekker, maar ik kan niks eten. Ik ben dik. Maar nu kan ik niet niet eten, want dat zou opvallen. Ik pak een stukje brownie en doe daar gewoon lang mee, dan lijkt het alsof ik veel eet, toch?

We zijn gezellig aan het kletsen en aan het eten. Nou ja, de andere twee vooral. We zitten al 10 minuten en heb nu bijna dat eerste stukje brownie op. "Vind je de brownie niet zo lekker? Anders kan je hem aan mij geven!" Vraagt Louis. "Ik ben een beetje misselijk door de pijn in m'n been en wil liever niet kotsen in een openbaar parkje in het midden van Londen." Antwoord ik met een glimlach. Louis kijkt me verliefd aan als ik glimlach, maar herstelt zich. "Maakt niet uit love." Zegt hij begrijpend. Ik geeft hem een dankbare glimlach.

Je kan oprecht misselijk worden van een gebroken been, dus ik heb niet gelogen. Maar ook weer wel, nou ja het boeit toch niemand hoe ik mij voel.

"Ik zit nu wel vol." Zegt liam, Louis knikt instemmend. Ik sta op, leunend op 1 been en zeg: "dan gaan we opruimen en door naar het volgende." "Gaan we nog iets doen?" Vraagt Louis ongelovig. Liam knik. "You deserve it." "Maar dat hoeft helemaal nie-" "uh uh, you deserve it." Zegt hij terwijl hij zijn vinger op Louis' lippen legt. Louis word nep boos en zegt: "alleen Harry mag aan m'n lippen komen!" "Sorry." Speelt Liam mee. Ik moet lachen. De sass die Louis heeft.

Ik zit weer in de rolstoel terwijl Liam my duwt. "Waar gaan we nu dan heen?" Vraagt Louis nieuwschierig. Liam en ik negeren hem. "Vraagteken." Voegt hij toe. Ik moet een beetje lachen. "Zoiets heet oost-indisch doof, Louis. We zeggen niks." Hij laat een teleurstellende zucht.

"We gaan toch wel op de Londen bridge!" Zegt hij enthousiast als we er voor staan. "Komt er ook een achter." Zegt Liam lachend.

Eenmaal bovenop de brug kijken we over The Theems. De zon begint al een beetje onder te gaan, wat het uitzicht nog mooier maakt. We staren genietend over The Theems. Ik leunend op 1 been, omdat ik anders vrij weinig zie. Lik merk dat Louis naar mij kijkt. Ik kijk opzei en glimlach. Louis leunt voorover naar mij en kust me vol op mij lippen. Zijn zachte perfecte lippen. Ik geniet ervan en kus hem terug. Het lijkt wel alsof de wereld even stil staat. Alsof alleen Louis en ik hier staan. Niemand anders. "I'm in love with you." Zegt Louis als we iets verder uit elkaar staan. Hij gaat met zijn vinger door mijn krullen "And all your little things." Ik glimlach verlegen.