Destiny

Chapter 1

Κριστόφ

"Νονέ πάλι θα φύγεις;" με ρωτάει η μικρή μου. Ευτυχώς η Αμαρυλλίς, η μαμα της, έχει μια τρέλα με τις ξένες γλώσσες και την έχει βάλει να μάθει ρωσικά και συνεννοούμαστε

"Πρέπει Αριάνδη μου. Έχω πολλές δουλειές στη Ρωσία, αλλά σου υπόσχομαι ότι θα ξανά έρθω"

"Εντάξει" λέει και με αγκαλιάζει "Θα πείσω την μαμα να έρθουμε" μου ψιθυρίζει στο αυτί και γελάω

"Θα σε περιμένω" απαντάω στον ίδιο τόνο και πλησιάζω την Λιζ

"Θα πας από τον Άρη;"

"Ναι, θα κανονίσουμε τις τελευταίες λεπτομέρειες και θα φύγω απευθείας"

"Δίκη σου ιδεα ήταν να επεκταθείτε τόσο;"

"Ναι, συμφέρει και τους δυο μας"

"Είναι παρακινδυνευμένο" σχολιάζει αδιάφορα

"Αν ο αδερφός σου έχει κάνει καλά την δουλειά του και έχει κλείσει τα στόματα που πρέπει, δεν είναι"

"Όπως νομίζεις" λέει και σηκώνει την μικρή στην αγκαλιά της "Καλό ταξίδι" μου εύχεται και φεύγει

Μένω για λίγες στιγμές και την κοιτάζω να απομακρύνεται με την Αριάνδη, πριν λίγους μήνες δεν ήξερε καν αν θα μπορέσει να βρει την κόρη της και τώρα έχει φτιάξει μια υπέροχη οικογένεια

Μπορεί να μην τον συμπαθώ, αλλά ο Άλεξ είναι ο ιδανικός πατέρας για την Αριάνδη και προσπάθησε πολύ για να το καταφερει, ακόμα προσπαθεί

Μπαίνω στο αυτοκίνητο που με περιμένει ο Λεβ και ξεκινάμε

"Δεν καταλαβαινω γιατί δεν κάνεις κίνηση μαζί της" λέει καθώς οδηγεί και τον κοιτάζω

Με τον Λεβ είμαστε φίλοι από παιδιά και είναι το δεξί μου χέρι, τον εμπιστεύομαι απόλυτα. Ανήκει στους ανθρώπους που με σέβονται κι όχι σε εκείνους που με φοβούνται

Ξέρω ότι δεν θα με προδώσει

"Έχει παιδί και είναι με άλλον" σχολιάζω

"Ξέρεις ότι θα ήταν η τέλεια σύζυγος. Όμορφη, από καλή οικογένεια και η συνεργασία με την Ελλάδα είναι κάτι που δεν είχε καταφέρει κανένας να κάνει μέχρι τώρα"

"Βιασμένη ψυχή και σώμα για δέκα χρόνια" λέω και με κοιτάζει σοκαρισμένος. Τον καιρό που ήταν η Αμαρυλλίς στη Μόσχα ο Λεβ έλειπε στην Αγία Πετρούπολη

"Δεν κατάλαβα"

"Έχω κάνει ήδη την πρόταση αρκετές φορές και μου ξεκαθάρισε ότι δεν θα δεχόταν ποτε τους περιορισμούς που θα είχε ως σύζυγος μου"