"Tangina, p're! Anong nangyayari?!" Bulyaw ni Ezequiel sa mga kasama niyang sina Theodore at Erin
Kasalukuyang hinihingal ang tatlo na kakadating lang sa classroom ng Gr. 12 - St. Albert, umiiyak pa rin si Erin dahil sa pagod at takot. "Fucking hell! This can't be happening. Nasa'n na si Ry?!" Theodore voiced out his frustration at kasama na nito ang pagsuntok niya sa pinto
Theodore stepped back in shock upon seeing how the zombies clamoring on the door he just punched— with the impact he made, the noise surely echoed through the halls hence gaining the attention of the dead. Erin placed her hand on Theodore's shoulder, urging him to sit down.
"Lock niyo 'yung pinto!" Bulyaw ulit ni Ezequiel who is currently arranging the seats para maharangan ang mga pinto— akmang papatungan na niya ang mga upuan nang biglang bumukas ang pinto sa likuran ng classroom at bumungad ang adviser niyang si Miss Chavez. Agad naman ito sinara ni Miss Chavez at nilapitan ang mga estudyante niya, pero bago niya hawakan ang mga ito ay pinahid niya muna ang mga kamay niya sa pantalon niya— duguan ang mukha nito, halatang nahirapan bumalik sa classroom. Nanghihinang lumapit si Ezequiel sa adviser niya, walang sinasabi at nakatitig lang.
"Quiel? Theo.. Erin.." Pagtawag niya sa tatlong estudyante
Wala na ba ibang nakaligtas? St. Albert had thirty-two students.. Please don't tell me only two survived. Oh God... Kinausap ni Miss Chavez ang sarili niya sa isip isip niya, nanghihina siya pero kailangan niyang magpakalakas para sa mga estudyante niya na parang mga anak niya na rin. Naguguluhan pa rin siya sa nangyayari, pero nakakasiguro siyang hindi dapat sila makagat— kahit ga'no kababaw pa ito.
"The others?" She asked softly, directing her question to Ezequiel
"M-Mama chabs.." Umiling nalang ito at tuluyan nang naiyak pagkayakap niya kay Miss Chavez. Given the woman's motherly instincts, agad niyang inalo ang binata kahit na mapaupo na sila sa lapag dahil tuluyan nang nanghina si Ezequiel.
"It's okay to be vulnerable now. But later on, you guys have to be strong— you must be strong." Panimula ni Miss Chavez, nagkatinginan sila ni Theo at Erin— bakas sa mga mata nila ang takot, namamaga pa mga mata nila dahil sa kakaiyak.
"But how do we continue existing in this world?" Theodore questioned kaya napatigil si Miss Chavez
Frankly speaking, kahit siya mismo hindi na alam kung anong patutunguhan nila sa ganitong lagay. Napapakwestyon din siya kung matatapos ba lahat ng 'to bago sila ang tapusin. All she could think of are her younger sisters, nararamdaman na niya ang puso niya sa lalamunan niya dahil sa pag-aalala but despite all her worries, she still managed to compose herself.
"The others.. we were so close, pero naabutan sila ng.." Erin tried explaining what happened but she ended up sobbing again, kaya naman pinatigil na siya ni Miss Chavez
"Are there any other possible survivors?" Tanong ni Miss Chavez sa tatlo
Nagkatinginan muna sila, tila ba nag-aalinlangan kung ano sasabihin nila. Erin nudged Theodore, signaling him to speak up. And so, Theodore sighed before looking at Miss Chavez once again, clearing his throat before he spoke.
"We assume that Ryder, Allison, and Denarie survived, Miss. Si Ryder po nagsabi sa'min na dito sa St. Albert magkita-kita. And it's been at least 20 minutes at wala pa rin sila hanggang ngayon." Theodore explained
"I'm sorry.. is Ryder the guy who greeted me earlier? 'Yung matangkad na maputi?" Miss Chavez questioned so the trio nodded. Hindi niya alam kung mapapabuntong hininga siya sa pag-aalala o sa tuwa dahil posibleng buhay pa rin ang bunso niyang kapatid. Sa isip-isip niya ay medyo kampante siya dahil kasama naman nito si Denarie, at siguro naman babantayan sila ng binatang nakasama nila. Umupo muna si Miss Chavez sa teacher's table at napaisip nang malalim.
BINABASA MO ANG
ZONE 04 (APOCALYPSE AU)
حركة (أكشن)It was supposed to be another normal day in the Sons of Thunder Academy- everyone was busy getting ready for the foundation week. The whole place covered in happiness and fun, not until panic and fear overshadowed the smile on everyone's faces. Alli...