daisy 'taekook

18-

bu okuyucağiniz bölüm tamamı taehyung'un başından geçen olayları ile ilgili

birde çok uzun olduğu için yorum siniri koyuyorum.

50 yorum gelmezse diğer yazdığım bölümleri atmam ona göre

__

iki yıl önce new York

Taehyung

öldükten sonra bu lanet şehre
geldim.

bir insanın kendine ölü demesi ne kadar normal?

Kore'den new york'a gelmiştim, hiç bilmediğim ve yabancısı olduğum bir ülkeye gelmiştim bir aptal yüzünden. bütün hayatım mahvoldu.bütün düzenim, hayallerim. sevdiğim adam..

her şeyimi kaybettim. birer birer hepsi elimden alınmıştı. benim ne suçum vardı ki? Kendi hâlinde öylece yaşayıp gidiyordum. bu kadar acı bana fazla değil mi?

kim namjoon.

hayatımı mahveden alfa.

onun yüzünden tam beş yıl sevdiğim adamdan uzak durmuştum, ona sert davranıyor benden nefret etmesini sağlıyordum. ama asla başaramiyor her defasında deltanin bana daha fazla bağlanmasını yol açıyordu.

jungkook çok masumdu.

öyle güzel seviyordu ki bazen ona karşı bocalayordum. bana o kadar özel hissettiriyordu ki, bazan herşey bırakıp ona sarılmak istiyordum.

tabi buna izin yoktu.

kim namjoon ise burda karşımıza çıkıyordu. Küçük yaşta zeka seviyesi yüksek olmasının bizden biraz üstün kılıyordu onu. Ben orta okuldayken jungkook ile tanıştım.

okula daha yeni başlamıştım, annen ve babamı daha yeni kaybetmiştim.
sadece okulu bitirip çabucak doktor olmak istiyordum.

ama ne yazık ki bu hayalim de gerçek olmadı.

Annem ve babamın ölümünden sonra babaanneme verilmiştim, eşini yani büyükbabami savaşta kaybetmişti. Oğluna o zamanın zorlukları ile çok güzel bakmıştı.

çok yaşlı ve hastayıdı, zaten çok geçmeden onu da kaybetmiştik.
Bana bakicak kimsem olmadığı için yurda gönderdiler. yurdum ordan uzak olduğu için okulumu değiştirdimm.

ve onunla karşılaştım.

jungkook daha ilk günden kalbimin ritmini değiştirdi.onu ilk gördüğümde
bahçede jimin ve hoseok ile oyun oynuyordu. o kadar güzel gülüyordu ki istemsizce bende gülümsedim o gün.

son 6 ayıdır hiç gülmeyen, hata gülmeyi unutan ben o güldüğü için gülmüştüm.

müdürün beni sınıfa götürdüğünü daha dün gibi hatırlıyorum. beni tanıtmıştı, onunla ayını sınıftaydım.
o sarı gözler ile bana bakıyordu. Öyle derin bakıyordu ki,anlamıştım ki  kaderimiz birdi.

jungkook daha dönem başı bana çıkma teklifi etmişti. Kabul etmedim.
çünkü namjoon beni uyarmıştı. Onunla asla olamazdım, ben ona layık değildim. benim gibi biri onun gibi güçlü bir delta ile asla olamazdı.

onu reddettiğim gün ondan daha fazla ağlamıştım. öyle ki ertesi gün okula gitmedim, gözlerim ağlamaktan o kadar şişmiş ve aciyordu ki doğru dürüst önümü bile göremiyordum.

bir hafta sonra onu gördüğümde yine yanıma geldi, On üç yaşında çocuklar olmamıza rağmen ikimizde sanki kavuşamayan aşıklar gibi dağılmıştik.
bana neden beni reddettiğini sordu.
ilk başta cevap vermedim.