Yüreğim Bayram Yeri

ilk gün

"Deniiiz,hadi kalk kızım geç kalacaksin ilk günden "
Annemin sesinin çalar saatten daha etkili olduğundan emindim ve annenin sesiyle gözlerimi açtim,ne olduğunu anlamaya çalışıyordum
"Kızım hadi ilk günden böyle yaparsan işimiz var senle"
Ben şaşkın şaşkın etrafima bakarken bugünün tarihini hatırlarım ve birden yataktan firladim evet bugün ilkti istedigim üniversiteyi sonunda kazanabilmistim ve çok heyecanliydim aceba nasıl bi ortamdi biryandan bunlari düşünürken bir yandan üzerimi değistiriyordum saclarim zaten düzdü bende bu doğallığı bozmadan hafifçe tarayip açık biraktim
Heyecandan kahvaltı yapamiycagim kesin olduğu için "annecim ben çıkıyorum "diyerek disari çıktım telefonumu elime alır almaz naz'amesaj attım " Naz hadi kapının önündeyim seni bekliyorum " Naz benim en iyi arkadasimdi ve biz birlikte çalışarak bu üniversiteyi hayallerimizi gerceklestirmistik bu bambaşka bir heyecandi ama Naz'in benden daha heyecanlı oldugunu tahmin edebiliyordum çünkü Naz bütün yaz boyunca oradaki erkekleri düşünmüştü aslında erkeklerle pek ilgilenmezdi yani ilgilenirdi ama kendi halindeydi bense ilk kez 11.sınıfta bi çocuğa ondan hoşlandığını söylemiştim fakat cevap alamadan okul değiştirdiğini duymuştum o günden sonrada boyle birşey yasamamistim
"Ben geldiim" naz'ın heyecan dolu ses tonu beni daha da heyecanlandirmisti.
"Hadi gidelim o zaman " diyerek nazliya göz kirptim. maddi durumumuz çok kotu değildi çok iyi olduğu da söylenemezdi bu yüzden halk otobüsünü beklemeye başladık ikimizde öyle heyecanliydikki konusamiyorduk
Aslında bu tavirlarimiz bana biraz fazla abartı gelmişti ama elimde değildi
Ailedeki sorunlara karışıklığa rağmen başarmistim başarmıştık.
İzmir deki en iyi okullardan biriydi ve bu beni daha da heyecanlandıriyordu.İzmirli olmamızda büyük avantajdı.
Okula gelmiştik okulun kapısından girdiğimizde herkesin kendi halinde bir şeyler yaptığını yeni tanışanların birlikte anlaşmaya çalıştiklarini gördüm onlara katılmak istedim ama cesaret edemedim yani ben her ortama uyum sağlayabilen bir insan değildim. Naz ise tam tersi olduğu için hemen öneride bulundum
" bence ilk basta okulun içini gezmeliyiz"
"İyi peki bugünlük senin istediğin olsun" dedi alaycı bir sesle
Okul gerçekten çok hosuma gitmişti ve herkesin kendi sınıfına gitme vakti gelmişti ben çekinerek sınıfa girerken Naz in bana güldüğünün farkindaydim ama tepki vermedim
Lisede değildim artık ve sınıf gerçekten kalabalıktı bazılarını 30 yasinda falan sandım oturacak sadece bir masa vardı ama ayakta olmalarına rağmen oturmayan birkaç kişi onlara aldırmadan oturdum bana şaşkın şaşkın bakmislardi ben garip birsey yapmamistim ama öyle baktilarki korktum herkes bana bakıp konuşuyordu dayanamadım arkamdaki çocuğa dönerek
"Neler oluyor yanlış birşey mi yaptım ?"
"Merhaba ben savaş,yanlış birey değil ama bence oradan kalkmalisin"
"Bende deniz ama cok yorgunum kalkmayada niyetim yok "dedim çekinmeden
" biraz fazla cesursun"
"Ne alakası var ya bu masada ne var anlamadım tapulu falan mi ?"
"O sıra gözdenin sirasiydi o buralardan gitti ve ondan başka kimse oturmadı"
"Gözde kim ?nolacak sanki biri otursa bu çok saçma "
"Kendini öldürmek mi istiyorsun ?"
Hic birşey anlamadan savaşa bakıyorum savaş o kadar kendinden emindi ki gözde kimdi ?niye bu kadar önemliydi merak ettim ve sordum
"Kim bu gözde ?"
"Zamanla tanırsın kotu bi kız değildi aslında ama arkadaşı azdı sebebi aşırı kıskanç sevgilisiydi"
"Madem arkadaşı az,madem iyi niye ondan korkuyolarki kafam karıştı" "
"Ondan korkan yok bu sınıf ,bu masada gözde ve Ilgaz'in aşkı başladı ve buraya birinin oturmasi ılgaz'ı delirtir"
"Ilgazda kim sen nerden biliyosun bunları ?"
"Gecebilseydim ayni sınıfta olcaktik"
"Ilgaz burada mi? yani bizim okulda oylemi "
"Evet 2.sınıf"
Sasirdim ama bi okadarda korktum ölmek mi istiyorsun demişti savaş buraya oturdum die kimse kimseyi oldurmezdi degil mi savaş abartiyordu galiba
Derken koridorlardan kavga ediyormuş gibi ses geliyordu siniftaki bazı kişiler dışarıya çıkıyordu ve bana korkuyla bakiyorlardi birden sınıfın kapısı açıldı" çıkın dışarı" die bağırdı etrafa öfkeli gözlerle bakiyordu
Herkes koşarak dışarı çıkarken savaş bekledi
"Ciksana lan dışarı "
"Napacaksin ılgaz abartiyosun"
"Seni ilgilendirmez sıktır git" die küfür etti tam ayağa kalktim yürüycektim ki
Bi el saçından hızla çekti "sen nereye,bana hesap vericeksin"
Dedi çok sınırlıydı ve canim açılmıştı
"Biraksana manyak misin ,ne yaptım ben ?"
"Hayatinin hatasını yaptin da haberin yok"
Korkarak savaşa baktım birşey yapmasını bekler gibi
"Ilgaz bırak kızı bilmiyordu gözdenin yeri olduğunu "
"Bilmesi gerekmez lan bilmesi gerekmez" diye ofkeyle bağırdı ve bana döndü
"Seni öldürürüm birkez daha bu masaya yaklasmiycaksin kimse yaklasmiyacak!"
Emir almaktan hoşlanmadığı için karşılık verdim
"Bana emir veremezsin ,kendini ne sanıyorsun sen"
Bunu söylemem savaşın bana yapma der gibi bakmasının ardından yüzümde hissettiğim acıya sebep oldu bana tokat atmıştı ve o kadar sert vurmuştu ki yeren düşmüştüm
"Dua et ,öldürmediğim için dua et "
Çenemden tutup yüzümü yüzüne yaklaştırdı
"Sıkıyosa bidaha otur o zaman bu kadar insaflı olmam " diyerek basımı geriye itti . canımi yakti ama korkmadim korku bana gore değildi ama gözümden yaslar damlıyordu aslında bu sinirdendi çünkü o çocuğun yaninda bu kadar korunmasız olmak sinirimi bozmustu ayağa kalkmaya çalışırken bi el belimden tuttu "yardim edeyim"
"Saol savaş" dedim kuru bir sesle
"Ariza bi kiz olduğun belliydi" dedi şaşkın şaşkın
"Bu kadar şaşıracak ne var "
"Ilgaza karşı geldin korkmadin ,ilk defa birisi karşı geldi"
"O kadar kotu birimi "
"Aksine seveni çok iyi olana çok iyi ama bu konuda hassas ,sana kalk demiştim kalksaydin keşke "
"Ben canımın istediğini yaparım o ılgazdanda korkmuyorum" dedim kendimden emindim
"Çok ilgincsin" dedi başını sallayarak
Savaş hoş çocuktu ve bana tuhaf tuhaf bakıyordu birden aklıma Naz'in sozleri
Geldi uzun uzun bakisma ardından öpüşme al sana ask.
Birden panik oldum ve benim gitmem lazim dedim hızla kalkarak ama birden kalkınca basim dondu savaştan yardim beklemeden masadan tuttum ve "sorun yok,herşey için teşekkürler görüşürüz"
Dedim ve hızla sınıftan çıktım ilk günüm olaylı geçmişti ve yediğim tokatin acisi hâlâ yanağimdaydi bu yüzden koşar adımlarla okuldan uzaklaştım hava almaya ve rahatlamaya ihtiyacım vardı dayak yemistim hem de savaşın önünde tanımıyorum sonuçta hadi birine anlatsa rezillikti uff deniz kendine gel bu durumda düşünmen gereken şey bu değil Ilgazla bidaha karşılaşmak beni öldürürmü aceba derken arkadan biri omzuna dokundu
"Öldürmez "
"Savaş ne isin var senin burada "
"Hic geciyodum gördüm iste "
"Savaş ben gitsem iyi olacak sonra görüşürüz" hızla yanından kalkıp koşmaya başladım cunku savaş tokat yerken yanimdaydi nutaniyorum ondan belki de ne diycem bilmiyorum derken saatin çok geç olduğunu anladım sonbahardaydik ve İzmirde yağmur bi yagiyo bi duruyordu bendede sans yoktu tabi yağmurun yağdığı zamana denk gelmiştir yağmuru seviyorum aslında ama böyle bi durumda islanmak hic hoş olmuyor.koşarak taksi aramaya başladım ama galiba taksi bulamayacagimdan emin olduğum için koşmaya başladım eve biraz daha geç kalırsam dayak yiyebilirdim nefes nefese evin kapısına geldigimde sırılsıklam olmuştum ama evin önünde beni bekleyen küçük bir sürpriz vardı kapinin önünde beni bekleyen bi kişi ona baktığımda onun Ilgaz olduğunu gördüm
"Sen ne ariyosun burada,evimi nasıl buldun ?"