Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♧ Günün şarkısı; Vera Lynn - We'll Meet Again
❀
Emery ile konuşup ağlaştıktan sonra eski pozitifliğini tam olarak olmasada geri kazanmıştı Ophelia.
Aynı arkadaşının dediği gibi rüyasında ki o çocuk onu rahat bırakmış son günlerde huzur içinde uyumasına izin vermişti.
Ayrıca Üç Büyücü Turnuvası da oldukça heyecanlı ve eğlenceli geçiyordu. Tabi buna Harry Potter'ın bir anda nasıl olduğu bilinmeden yarışmaya katılabilmesi dahil değildi.
Collette: "Hey Cho'yu gören oldu mu? Ders notlarını vermek için kütüphaneye gelmemi söylemişti ama hiç bir yerde bulamıyorum kendisini."
Yüzünü ekişilterek kardeşine çevirdi Ophelia. Kütüphanede Emery ve bir kaç sınıf arkadaşı ile ders çalışıyorlardı ve Collette olması gerekenden biraz daha fazla yüksek sesle konuşuyordu.
'Biraz daha bağır istersen?'
Umursamazca gözlerini devirip omuzlarını salladı beriki. Bunu çok da sorun etmiyor gibi duruyordu.
Collette: "Aman nolacak? Neyse sen cevap versene. Cho'yu gördün mü?"
Elindeki kalem ile kafasını kaşıdı genç kız.
'En son dün akşam Profesör McGonagall onu çağırmıştı sanki. Hem nereden bileyim ben Cho'yu? Kardeşiyim sanki!'
Ablasının tavırlarına ofladı Collette.
Collette: "Çok yardımcı oldun ya sağol."
'Rica ederim canım. Şimdi yaşıtlarınla oyna hadi. Naş naş.'
Collette tam bu sözler üzerine sinirle masayı terk edecekti ki koşarak yanlarına gelen bir öğrenci sonucu yerine çivilendi.
"Turnuvanın ikinci görevi başlamak üzereymiş! Hemen şimdi! Karagöl'de!"
☯☯☯
Karagöl öğrenciler ile dolup taşmıştı. Herkes büyük bir merak ile olacakları bekliyordu.
'Anlamıyorum. Yarışmadan neden bu kadar geç haberdar oluyoruz? Baksana herkes gelmiş bile.'
Ophelia, Emery, Collette ve bir kaç arkadaşı ile birlikte üst katlardaki izleme alanlarına gidiyordu. Oldukça sinirliydi. Yarışmanın kendisinden ve vaktinden haberi olmadığı için canı sıkılmıştı.
E: "Ya belki de bilmeceyi bulmaya o kadar dalmıştır ki sana söylemeyi unutmuştur? Hem son anda mızmızlanmak çok da işe yaramaz."
Collette: "Doğru diyor. Bak ben de sinirliyim abime bize söylemediği için. Ama sonra çıkarırız hıncımızı."
