Ben bir hata yapmıştım. Bu hayattaki en büyük hatam Ateşe aşık olmamdı , ve ona güvenmem. Beni korkutan en büyük şey Ateş'in başkasıyla sevgili olmasıydı. Açelya dan nefret ediyordum ama Ateş ona sadece öylesine biri gözüyle bakıyordu, Ateş bana daha içten bakıyordu ve beni en çok mutlu eden şeyde buydu. Beni hiç sevmediğini biliyordum ama bana nefret gözüyle değilde arkadaştan biraz daha öte bir gözle bakıyordu.
Ateşle motora bildiğimizden benim kafamda cırtlak pembe bir kask ,onun ise siyah ,havalı bir kaskı vardı. Düşmemek için mi yoksa zevk aldığımdan bilmiyorum ama Ateşin beline sim sıkı sarılmışım. Sanırım ben gerçekten aşık olmuştum. İlk başlarda geçici bir heves gibiydi ama anladımki asla geçmiycek. Kalbime bıçaksaplamışlar ve onun izi asla geçmiycek gibiydi. İşin kötüsü canımı çok acıyıyotdu.
Ateşle birlikte çok pahalı ama babamla her hafta en az geldiğim kafeye geldik. Biz varlıklı bir aileyiz ve Ateş bizden daha zengindi.
İçeri girdiğimizde bizi sevgili sanmışlar dı.
Her geldiğimizde oturduğum yere doğru ilarledim ama Ateş benim belimden tutarak diğer tarafa doğru ilerletti. Hem çok aç hemde çok üzgündüm çünkü oraya oturmamıştık ve benim yerime başkası oturuyordu. Ayağa kalktım.
Ateşle
- Ben bu kızı yolar, parçalar, yok ederim.
Büyük bir nefes aldıktan sonra devam ettim bağırarak.
-SÜRTÜK ,P!Ç.....
Herkes bana bakarken ben kızgın bakışlarımı kızın üstünden alamıyordum.
En son ortaokul 6. Sınıfta bu kadar sinirlenmiştim. Hemen sinirlenen biri değildim ama bazen sebepsiz şeylere çok sinirlenen biriydim ama herkesin öfke küpüne döneceği şeyleride de hiç sinirlenmeye biriydim.
Ateş bana hem sinirli hemde şaşırmış gözlerini benden alamazken ben kahkaha atmaya başladım. Sonra alemi sallayıp
- bence gitme zamanı geldi. Yakışıklı şey seni ben doydum sana da ben ısmarlayın malum sen bana biteni ısmarlayın kadar oldun.
Ateşt'e ayaklanmaya başlamışken ben dışarı doğru yol aldım. Ateş bana sınırlı gibiydi çünkü hiç konuşmamıştı. Ondan korkmuyordum, kalbimin daha fazla kırılmasından korkuyordum. Bu his çok kötü olsada buna katlanmak zorundaydım.
Motora atlayıp benim tarif ettiğim yere doğru ilerledik. Hem aç hemde sinirliydik ve Ateş sinirini hiçbir zaman içinde tutmaz hep birinden ya da birşeyden çıkararırdı. O kişi ben olma istemiyordum.
Benim ailemden gizli aldığım eve geldiğimizde Ateş üstündeki razlalıkları attı yani ceketini ve üstünü falan.
-ne yapıyorsun Ateş. Cidden soyunucakmı-
sın. Seni seviyorum ama bunları görmeye hazır değilim.
Ben bunları söylerken ben yüzümü yere eğerek konuşuyordum o ise bana sırıta sırıta yaklaşıyordu ama ben yere baktığımdan görmüyordum.
Üstü çıplak teni benim bedenime deyince hem mutluluktan deli olup hemde kızgınlıkla beni deli ediyordu.
Yüzüm domates gibi olmuş ama ona bütün gücümle yumruk atmak istiyordum. O bana sarılırken ben sadece huzur bulmanın ve bundan nasıl kaçıcam diye düşünürken hiç hareket etmeden duruyordum.
Onun kalın bir o kadarda ince olan sesi beni uyandırdı.
-noldu döndün, daha çok etkilendim dimi. Biliyorsun biz büyüyünce evlenicez ve ben çocuk diye başının etini yiycem, yani bunlara alış.
-Ateş, kendini beğenmiş bir sürtükdün biliyorsun dim. Hem ben büyüyünce senle evlenmiycem. Geçici bir heves benimki çok heveslenme.
-Bak güzelim. Benim bildiğim geçici heves iki üç yıl sürmez. Ailelerimiz arkadaş bizi zorla da olsa evlendiricekler. Senle evlenmeye meraklı değilim bende.
Tam birşey diyecekken gözüm karardı ve ayaklarım tutmadı yere yapıştım sonrasını hatırlamıyorum...
