2.Bölüm

21 5 0
                                    

O gece çok garip bir rüya görmüştüm.Berk beni Helin'le aldatıyordu.Bu durumu gizlemek için arkadaş rolü yapıyolardı ama bu neyse ki rüyaydı.
Kahvaltı için aşağı indiğimde rüya hala aklımdaydı. Melis'i arayıp bize çağırdım.Gelmesini beklerken dağılmış yatağımı düzelttim ve Berk'in bana ilk haftamızda aldığı kalpli yastığı yastığımın önüne koydum.Saçlarım dağınık olduğu için onları bir lastikle tutturdum.Bu sırada Melis geldi.Oturur oturmaz ona gördüğüm rüyayı anlattım. Melis'in yüzü düştü.''Peki ne hissettin?'' diye sordu.Ben sadece ''hayal kırıklığı'' demekle yetindim.Melis ''Hadi alışverişe gidelim'' dedi.Çok yorgun olduğum için onu kibarca reddettim.Üvey annesi aradığı için Melis gitmek zorunda kaldı.Bende en sevdiğim şarkı olan ''Kelly Clarkson-Because Of You''yu açtım.Canım çok sıkılmıştı.Kimsenin bilmediği özel yerime gitmeye karar verdim.Sahil manzaralı bu yer her zaman bana çok iyi geliyor.Üzerimi değiştirip yola koyuldum.10 dakikalık bir yürüyüşten sonra gelmiştim ama bir sorun vardı.Başka biri daha vardı.Benim yaşlarımda uzun boylu biraz kaslı yakışıklı bir erkek kitap okuyordu.Tek bank olması kötüydü ama kafamı dinlemeye ihtiyacım vardı.Bende ''Merhaba'' diyerek yanına oturdum.O da ''Merhaba'' demekle yetindi.''Çok güzel bir yer sende kafanı dinlemek için buraya mı gelirsin?''diye sordum.Sadece kafasını salladı.Utangaç birine benziyordu.Telefonu çaldığı için gitmek zorunda kaldı.Havanı kararmasına yakın ben de kalktım.Yolda Berk ve Helin'i birbirlerine sarılırken gördüm.Yüzümde ki gülümseme birden düştü ve koşmaya başladım.Çok fazla üzülmeme rağmen hiç ağlamıyordum.Koşarken gizli yerimde gördüğüm çocuğa çarptım.Çocuk ''Yavaş olsana'' diye bağırdı arkamdan.Bende geri dönüp ''O zaman gideceğim yerde durmasaydın.'' dedim bağırarak.Tam bir şey söyleyecekken anlamsız bir bakışla ''Boşversene.'' dedi ve yoluna devam etti.

Eve geldiğimde hemen odama çekildim.Kimseyle konuşacak durumda değildim.Berk ve Helin'i birlikte görünce rüyamın gerçek olabileceğini düşündüm.Bunu öğrenmenin tek yolu vardı.Berk'i aradım.Telefon birkaç kez çaldıktan sonra ''Efendim canım'' diye açtı telefonda çok mutluydu sesi.''Bugün neredeydin?'' diye sordum.''Alışveriş merkezinde Helin'le hediye baktık.''dedi.İçim biraz rahatlamıştı.''Kime?''demekle yetindim.O da ''Helin'in abisine'' dedi.Yüzümdeki gülümseme geri geldi.''Tamam.Seni Seviyorum''diyerek telefonu kapattım.Gözlerimi kapattığımda bugünkü çocuğu gördüm.Adını bile öğrenememiştim ama acayip bir şekilde tanıdık geliyordu.

Leylakların AşkıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin