Sakın aldanmayın bu dünya geçicidir..
Kahramanlar kod isimle yaşayıp gerçek isimle defnedilirler.
"Mutlu bir hayat olanaksızdır; bir insanın başarabileceği en iyi şey, kahramanca bir hayattır." 🇹🇷
"O seni düşünmüyor ama, sen bunu okurken bile onu düşündün."
*Mekandan çıkan Reha ve Vefa arabaya binip hiç bilmedikleri bir yere gelmişlerdi. Daha doğrusu bu vardıkları yeri Reha biliyordur ama Vefa bilmiyordur. Gecenin karanlığında ormanın içinde bir tahta şirin evin önünde, arabanın içinde duruyorlardır. Vefa meraklanıp sordu Reha'ya. *
Vefa: Neresi burası Reha?
Reha: İnince görürsün..
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Gece olarak düşünün)
*Reha önden gitmiş anahtarı ile kapıyı açmıştı ve arkasını döndüğünde hâlâ merdivenleri çıkmamış etrafına şaşkın şaşkın bakan bir Vefa görür. Tebessüm eder. *
Reha: Hadi..
*Vefa da gelip içeri girdiğinde evin sağ köşesinde bir şömine gördü, şöminenin önünde yerde de bir beyaz post halı. Sol tarafında ise kanepeler mevcuttu, şömineye dönük. Arka tarafta solda da mutfak vardı ve diğer tarafı da yatak odasıydı belli oluyordu. *
Reha: Sen otur istersen, bende bize bir kahve yapayım..
Vefa: İstemiyorum kahve falan.
*Reha derin bir nefes verdi. *
Vefa: Neden beni buraya getirdin?
Reha: Konuşuruz diye..
Vefa: Benim seninle konuşacak bir konum yok Reha.
Reha: Ne işin vardı orada?
Vefa: Sana ne. Seni ne ilgilendirir?
Reha: (içinden "hasbinallah" çeker) Bak Vefa..
Vefa: (lafını keser) Vicdan azabına ne ekledin bu sefer? Yoksa hamile kalmamdan mı korkuyorsun!?
*Reha kaşlarını çatar. *
Vefa: Merak etme, hamile kalmam! Senin çocuğunu da taşımam!
Reha: (bağırır) Ben senin gözünde böyle bir adam mıyım!?
*Sinir küpüne dönen Reha, eliyle yüzüne sıvazlar, bir ileri bir geri gelir sinirden. Ve içinde yaşadığı öfke patlamasını engellemeye çalışır ama nafile. *
Reha: (bağırmaya devam eder) Benim bir çocuğum olsa var ya.. (yutkunur) Merak etme senden çocuk yapmam!
*Bu sözü söyledikten sonra Reha sinirli yatak odasına geçip sinirle kapıyı kapatır hatta resmen kıracak derecesine çarpar kapıyı. Vefa ise Reha kapıyı sertçe kapatınca bir ürperir ve orada tek başına kalır. Söylediklerinden sonra içten içe pişman olsa da geri adım atmaz. Kanepeye geçip oturur. İki saat sonra gece 01:39 gibi Reha odadan çıkar. Sinirden gözleri kıpkırmızı olmuş bir şekilde mutfağa geçecekken salonda kanepede uyuyan Vefa'yı görür. Buz gibi havada Vefa'nın üşümesine gönlü razı gelmez ve yanına gidip diğer kanepede ki battaniyeyi alıp Vefa'nın üzerine örter. Biraz izler onu. *
