Vartolu isimli birisi 1 aydır Çukura kan kusturuyodu ama hiç kimse onun yüzünü görmemişti Çukurdan , tabiki Selim hariç
Emrah İdrisi ve bazı Çukurluları karakola atmıştı bi kaç günlük ve bu zamanda Nazım her kesin aklına girip tüm tapuları onlara çaktırmadan ellerinden almıştılar
İdris "Bilmediğimiz biri geliyo tüm tapuları kendi adına geçiriyo bizim ruhumuz duymuyo"
Yamaç "Ne yapıcaksın baba?" derken bu olay Kahramn ve Selimi hiç ilgilendirmediği için onlar çaylarını yudumluyolardı zevkle
İdris "Vartolu denen herif illaki bi şey isteyecek tapulara karşı , işte onu bekliyorum"
Bu sırada Meke gelip "Baba gelen var" diye haber eder ve 10 dakika sonra motorlu biri gelip kahvenin önünde dayanır
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Genç motirundan inip içeri girer ve ona tarif edilen gibi kel ve pos bıyıklı olan adamın önünde dikilip elindeki kağıtı masaya koyup "Ağam diyoki Tapuları istiyosa bu mekana gelsin , hemen ve yalnız" diyip gider
Yamaç "Baba adamı takip etdireyim mi?"
Selim "He , etdir , etdirde Vartolu senin adamları böcek gibi ezsin di mi?"
~Ay ben yine Yamaç antisi modundayım sjsj~
...
İdris ve Vartolu karşı karşıya oturuyolardı , Vartolu ikisinede içgi süze ve servir yapar , İdris Vartoluyu ilk kez görüyodu
Vartolu "Allah seni inandırsın tüm tapuları vercem , sadece bi tanesini kendime alıcam , hatta alayım" diyip rastgele birini seçip kenara koyar ama hiçte rast gele değildi "Bakmadan seçtim gördüğün gibi , bu bende kalsın , e ne demişler Dünyada mekan Akirette iman"
İdris "Karşılığında ne istiyosun?" dediğinde Salih annesinin kelimelerini hatırlar
'Bir gün baban gelicek ve sana benim anlattığım gibi masallar anlatıcak'
Vartolu "Bana masal anlat" diyince İdris kitlenir sanki , hiç beklemiyodu böyle bi şart
İdris "Ne diyosun lan sen?"
Vartolu burnunu çekip "Babam bana hiç masal anlatmadı , bana masal anlat hepsini al ... Masal anlat" der sonuncu cümleyi Salih diyodu
İdris "Bi zamanlar uzakbi ülkede bi aile yaşarmış , bunlar toprakla uğraşır mutlu mesut yaşarlarmış , ailenin babası toprağa sevgisini katarmış , her halde bu yüzden onun tarlası daha çok verim verirmiş , haliyle kıskananlar istemezler çok olmuş , nasıl olmuşsa bi gün üstüne yürümüşler , boğarak öldürmüşler adamı , sonra ailesini yok etmeye çalışmışlar . İki kız iki erkek bi ana , evlerinden bi somon ekmek bile alamadan kaçmışlar , aç kaçmışlar , böyle dere tepe düz gitmişler , 'Şehire gidelim şehir bizi saklar' demißler , varamadan bir birlerini kayb ederler , küçük oğlan , bi tek o sağ kalmış , 'Ben kendi yuvamı kayb etdim , buraya öyle bi yuva kurucam ki , hiç kimse orayı kayb etmiyicek' bu yuva her kesi koruyucak ama o yuvaya o kapıdan sadece düşmanlar giremez , o kapıyı kırmaz sende o düşmanlardansın Vartolu , sende giremiyiceksin , ilk kişisin Çukurdan bi parça koparan ama son olucaksın"
