Yaktım bir sigara, balkona geçip uzattım ayaklarımı. Gökyüzü tam karşımda ve hava biraz esiyor. Gözlerimi kapatıp, çekiyorum dumanı içime, sonra halka yapıyorum ve gökyüzüne zehir bulaştırıyorum. Yıldız arıyorum ama bulamadım. Bulutlu hava. Ne karanlık, ne aydınlık ne de.mavi gökyüzü. Sigara dumanı gibi aynı. Gökyüzünü kokluyorum o kokuyor. Sonra burnumun direği sızlıyor ve güçlü gözüktüğümü gösterip, sigarayı çekiyorum dibine kadar. Dudaklarımda bir acı hissediyorum, zehirin tadı sonunda hep acı oluyor. Dilimle dudaklarıma değdiriyorum, sonra o aklıma geliyor ve vücudum, onu istiyor. Onu istiyorum evet. Çünkü ben ona açım, ben ona uzağım.. sigaram bitiyor ve bir tane daha yakıyorum. Sarhoş olmak istiyorum şuan ve ben içki ile sarhoş olmuyorum çünki içmiyorum. Bence insanın kafasının güzel olması için içmesi gerekmiyor. Benim her türlü kafam güzel oluyor. Sarhoş oluyorum ve o esnada saçmalamak hoşuma gidiyor.
Sigaraya da yeni başladım zaten. İlk onun yanında içtim sonra devam ettim. Onun dudaklarına bağımlı olmuştum, onun kokusuna aşık olmuştum. Her neyse çok fazla söz ettim ondan. Konu o olunca uzun uzun yazıyorum işte.
Fazla yalnız insanlarız. Bu yüzden sığınıyoruz zarar veren şeylere. Fazla acı oluyoruz. Sonra zehirleniyoruz ve sonra ölüyoruz..
Çay içelim mi?
X.
