Yağmurlu,durgun bir hava vardı gözlerimi açtığımda.Yumuşak ve rahat yatağımdan zor da olsa kalkarak uyanmaya çalıştım. Yağmur damlaları cama vuruyor ve bu gerçektende huzur verici. Kendime gelip aklıma saate bakmak geldi. 6.30 mu cidden her sabah bu saatte kalkarak okula giderken hiç zorlanmadan uyanırım ama en azından bugün gitmeyeceğim. Yanı okula da bayılmam ya zaten. Kendimi tanıtmam gerekirse ben Damla Bursa'da yaşıyorum ve üniversite okuyorum.Iki katlı şirin evim ile normal bir hayat yaşıyorum.Burada sanat okuyorum yani tasarımcı olmak için,çocukluktan beri hayalim olan bu mesleğe az bir süre kalmıştı.
Sabah sabah telefonumu kim bu kadar aradı diye bakarken şaşırılmadık bir yazı belirdi ekranda "Ablam".Beni her sabah arar ve uyandırır ama bu sabah telefonum sessizdeydi çünkü okul için kalkmak istemiyorum.Son zamanlarda yalnızca derslerime odaklanmıştım ama yinede çizim yeteneğim berbat bir şekilde ilerliyo. Ancak vazgeçersem muhtemelen ailemde benden vazgeçer sanki daha önce yapmadıkları şey.
Zaten tasarımcı olmak için zar zor izin almıştım ailemden eğer fazlasıyla başarılı olamazsam onları hayal kırıklığına uğratırdım bu yüzden mükemmel olmak için uğraşmalıyım.
Bugün arkadaşlarım ile dışarı çıkıcaz o yüzden okula gitmedim buluşmaya 2 saat vardı ilk kendime ayılmak için bir kahve yaptım,hava kötü olacak gibiydi bu yüzden bir an vaz mı geçsem dedim ama beni bu sefer kesin öldürürler. Anlatmam gerekirse arkadaşlarım diye bahsettiğim kişiler benim için kardeşten bile öte bu yüzden onlara tek bir laf denirse bile delirebilecek seviyedeyim.
Biri sarışın güzeli diğeri esmer güzeli ikiside gerçekten çok güzeller. Sarışın olan yani Nehir çok daha şımarık birisi ve fazlasıyla ilgi isteyen. Duru biraz daha farklı o daha sakın daha soğuk birisi ve daha sinirli.
Ben ise aralarında en lider ruhlu olanları kim bilir ikisinin başını kaç kere beladan kurtardım. Ben olmasam geberip gidecekler haberleri yok. Arkadaş çevrem yok değil ama ben kimseyle konuşmayı sevmem bizimkiler hariç yani ne bilim herkes ilk görüşte itici geliyo gözüme ikinci görüştede üçüncü görüştede.Sınırı yok bunun itici işte herkes.
Kahvemi bitirdiğimi fark edip yıkamadan tezgahın üzerine koydum bardağı, beni bıraksalar ben çizim çalıştığım atölyede uyumadan çalışırdım, sorunda bu bana bırakmıyor bizimkiler. Ailem çalışmamı kızlar ise ara vermemi söylüyorlar. İki kişiliğim varda benim mi haberim yok?
Hızla gidip bir duş aldım ve çıkıp üstüme özensizce ince,uzun kollu ve çok olmayacak kısalıkta birşey giydim.Altıma düz siyah pantalon,üzerimdeki crop gibi olan şey açık mavi,lacivert,koyu mavi ve beyaz renklerinin karışmış şekliydi.Düz ve kısa olan saçlarımı tarayıp kuruttum.Hafif ve doğal bir makyaj yapıp kızların beni aramasını bekledim tabi bu arada bu sene derece alan elbise tasarım çalışmalarını laptoptan araştırdım. Çok çalışkan biri gibi gözükebilirim ama değilim. Çok geçmeden telefonum çaldı ve açtım.
"Kanka ALOOO!Lan bak bak şu çocuğa bak lan çok yakışıklı.Aaaa kanka çocuk bana baktı gördün müü!"
Telefonda duyduğum ses ile güldüm muhtemelen Nehir yine bir çocuk görüp deliriyordu.Arkadan Duru'nun sesi geliyordu yine Nehire kızıyordu.
"Nehir nerdesiniz bi konuş insan gibi!Duru bağırma sende!Konuş şimdi."
"Biz şuan şeydeyiz"
"Nerde"
"Bekle iki dakika.Duru neredeyiz biz knk hee,tamam tamam bekle.Kanka sizin evin bir sokak yanındayız ve şimdiii hop sizin sokağa geçiş yapmakta bulunuyoruz."
"Ben sizi arabayla alıcaktım niye yürüdünüz"
"Hıh anladık araban var, Duru bu da iyice şımardı artık hanımefendinin arabası varmışta bizi almaya gelecekmiş hıh."
