Bir üniteye hapsedilip çeşitli işkenceler gören Yoonmin çifti aslında öldürülmüş bir kökenin son temsilcileridir. Ya da bir türün demek daha mı doğru olur.
Yan ship/
Namjin
Taekook
EVVET MELEKLER😇 GEÇMİŞ ERAMIZA HOŞGELDİNİZZZ BU ERADA SİZE NUTKUMUZUN TUTULDUĞU İKİ ERA EŞLİK EDECEK OKURKEN HAYALLER BU YÖNE KAYABİLİR ÇÜNKÜ BEN ÖYLE YAZDIM İYİ OKUMALAR BOL BEĞENİ VE YORUM BEKLİYORUM 🥰
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hafif acılar konuşulabilir ama; Derin acılar dilsizdir...
14.bölüm
Jimin'in ağzından;
Kendime geldiğimde odayı dolduran derin bir sessizlik hakimdi ama dur bir dakika kendi odama getirilmiştim. Uzun süredir buraya getirilmiyor, beyaz işkence odası ve ünitenin o camekanlı odası arasında sürükleniyordum. Artık yalnızdım, hiçbiri yoktu. Ne o hatırlayabildiğim adam ne de Jenny'yi uzun süredir görmüyordum. Kaosun üzerinden tam olarak 3 hafta geçmiş olmalıydı. Bu tarih ve zaman algımın geri geldiği anlamına asla gelmiyordu sadece gözlerim kapalı yarı baygın bir şekilde bu odaya bir sedye ile getirilirken duymuştum. O da hayal meyaldı. Başımı çevirip etrafıma baktığımda her yer darmadağınıktı ve odanın içerisine vuran ay ışığıyla göz göze geldik. Hızla kalkıp kafamı camdan dışarı çıkardığımda gökyüzünün parlaklığı ve verdiği huzurda buldum kendimi. Bir süre camda soluklandığımda camdan çıkabilmek için parmaklarımın üzerinde yükselip kendimi yukarı doğru çekerek ay ışığının aydınlattığı çatıya oturduğumda kafamı gökyüzüne doğru kaldırdım. Çok güzel görünüyordu. Bir anda boynumdan başlayıp başımın sol tarafına vuran derin bir ağrıyla kafamı tutup olduğum yerde kıvranmaya başladım. Zihnimde bir sürü anı art arda geçiyordu. Ah tanrım! Canım yanıyor! Zihnimde canlanan tek bir görüntü vardı ve bu canımı çok daha fazla yakıyordu.
Boynumda dolaşan dudaklarıyla kendimden geçtiğim sırada kafasını kaldırıp artık tamamen dönüşmüş olduğu menekşe gözleri gözlerimde buluştuğunda derin bir sesle fısıldadı.
"Yarattığım canavar, yarattığı canavarın farkında değil sanırım. Bir gün sana ihanet edersem inan bana bu yine ikimiz içindir."
Sol kolumu alıp kırmızı halenin etrafında parmaklarını gezdirip dudaklarını halenin etrafında dokundurup kolumu tekrar boynuna attığında gülümseyerek konuşmaya devam etti.
