श्याम आणि रवीना चा हा खेळ गेल्या सहा महिन्यापासून चालू होता..
आता ऑक्टोबरच्या टर्ममध्ये ही दोघेही फेल झाले होते, त्यामुळे घरच्यांनी त्यांना ट्युशन्स लावल्या..
त्यामुळे दोघांची आता दुपारी होणारी भेटही कधी मध्येच होऊ लागली..
फेब्रुवारी पर्यंत श्याम आणि रवीना दोघेही एकमेकांपासून लांबच होते..
श्यामम एक्झाम देणे चालू होतं, रवीनाही कशीबशी एक्झाम देत होती..
फेब्रुवारीच्या महिन्यात दोघांनीही त्यांच्या गेलेल्या विषयाचे पेपर्स दिले..
मार्चपासून दोघांनाही परत मोकळीक भेटली..
श्यामने रवीनाला शेवटच्या पेपरच्या दिवशी भेटायचं ठरवलं..
तो तिच्या एक्झाम सेंटर जवळ आला.
रवीना बाहेर येतात शाम तिला एकटक बघत होता,
कारण निसर्ग नियमानुसार रवीना मध्ये आता थोडेफार बदल झाले..
तिच्या पवक्षामध्ये चांगलाच उभार आला होता..
ओठ, खांदा, ही आता कमनीय झाले होते, कंबरेत आता लवचिकता आली होती..
तर श्याम मध्ये ही बरेच बदल झाले. त्याला मिशा फुटल्या..
थोडीफार दाढी येत होती.
श्याम बाहेर उभा होता.
हे बघताच रवीना आनंदाने त्याच्याजवळ आली." श्याम कसा गेला रे तुझा पेपर?"
शाम तीला बघत म्हणाला," हो खूप चांगला गेला, तुझा कसा गेला..?
त्यावरती ती म्हणाली असा तसाच गेला, शाम तीच्या हातावर हात ठेवत म्हणाला "काळजी करू नकोस, जर या वेळेस पेपर पास झालो नाही तर, आपण दोघे कुठेतरी पळून जाऊ आणि या लोकांपासून खूप लांब लांब जाऊ..
म्हणजे आपल्याला आपले खेळ खेळता येतील.
दोघेही आता हसू लागले कारण दोघांना या खेळाची खूपच सवय झाली होती..
शाम इकडे तिकडे बघतो, त्या रस्त्यात आता फारसं कोणी दिसलं नव्हतं, श्यामने रविना चे भरगच्च असे उभार कर्कचून दाबले आणि म्हनाला मला दूध प्यायला देशील ना?"
त्यावर रवीना म्हणाली "हो रे माझ्या बाळा, तू दूध प्यावा म्हणून मी सुद्धा तडफडते."
श्याम म्हणाला," तर ठीक आहे, आता आपण दोघे कुठेतरी भेटूया..
दोघे एकमेकांना बघत हसू लागले त्यावर रवीना म्हणाली," आता कुठे भेटायचं,त्या कॉटरला तर कोणीतरी राहायला आलं आणि छतावरच्या पायऱ्या ही तुटल्या, आता भेटण्याचा अवघड झालं..
आणि त्यांचा प्रॉब्लेम आता चांगलाच उभारून आला, कारण त्यांना भेटण्यासाठी अशी स्पेशली जागाच नव्हती भेटली; पण दोघांनाही त्या खेळाचा हौसही खूप वाटत होती...
त्यात जून महिना येताच, दोघांचेही विषय गेल्याचे कळालं..
त्यानंतर त्यांच्या घरच्यांनी कंटाळून दोघांनाही मारलं होतं, त्यामुळे शाम ही रागात होता आणि इकडे रवीनाही रागात होती..
शेवटी नळाला पाणी आलं म्हणून रवीना खाली पाणी भरायला आली तेव्हा शाम तीच्या मागे आला..
रवीनाच्या डोळ्यातले अश्रू बघून शम लाही भरून आल..
तो तीला समजावत,"रडू नकोस, हे बघ हे लोक आपल्याला सुखाने नाही जगू देणार, आपण एक काम करू, उद्या दुपारी तू खाली ये..आपण दोघे इथून मुंबईला पळून जाऊ.
रवीना त्याला बघत म्हणाली, मुंबईला पण तिथे आपल, कोण नाही आणि राहण्यासाठी घर लागतं, आपल्याला कोण घर देणार?
श्याम," अग मी तो दिल पिक्चर बघितला, तो अमीर खान माधुरी दीक्षितला घेऊन मुंबईला पळाला आणि तिथे त्याने एका बांधकाम चालू असणाऱ्या फ्लॅट वरती काम मिळवलं.. दोघेजण तिथे सुखाने राहू लागले
रवीनाच्या डोळ्यात चमक आली, ती त्याला हमी भरत," हो चालेल.. उद्या दुपारी मी येते आणि सोबत माझे कपडे आणते..
श्याम-" कपडे आणि थोडेफार पैसे असतील तर आण..
मी सुद्धा पैसे घेणार आहे..
दोघांनी ठरवलं त्याप्रमाणे दुसऱ्या दिवशी दुपारी दोघे एक वाजता एकत्र जमले.
श्याम रवीनाला घेऊन रेल्वे स्टेशनवर आला दोघांनीही एकत्रच मुंबईची ट्रेन पकडली आणि ते मुंबईला रवाना झाले
कॉमेंट मध्ये लिंक आहे
