Park's Anatomy - Taekook

Rozdział 22

Taehyung wysiadł z auta i spojrzał na wysoki budynek. Był nowy i to od razu spodobało się lekarzowi. Poszedł do klatki i zadzwonił domofonem. Chwilę później jechał przestronną windą na najwyższe piętro. Było tam jedno mieszkanie, a konkretnie penthouse. Drzwi otworzyła mu agentka nieruchomości, która od razu zaczęła oprowadzanie.

Taehyung uważnie przyglądał się nieumeblowanej przestrzeni. Były tam jedynie surowe ściany, ale już w głowie zaczął sobie wyobrażać, co zrobi w mieszkaniu. Miał już odłożone dostatecznie dużo pieniędzy, aby przenieść się na swoje. Jego rodzice też całe jego życie lokowali fundusze na specjalnym koncie, aby mógł pokryć część zakupu mieszkania. Tae uważał, że nadszedł wreszcie czas, żeby mieć własny dom. Nie podróżował, nie wydawał pieniędzy na zbędne przyjemności. Dzięki temu w tak młodym wieku mógł sobie już na to pozwolić.

Podobała mu się przestronna i otwarta kuchnia. Salon również mógł ciekawie zaaranżować. Kobieta zaprowadziła go do sypialni i pierwsze co zachwyciło Tae, to widok. Podszedł bliżej okna i podziwiał panoramę miasta. Był pewien, że wieczorami musi wyglądać to jeszcze bardziej zjawiskowo.

Z sypialni wejść można było do łazienki. To rozwiązanie przypadło mu do gustu. Dla ewentualnych gości toaleta była osobno, a on mógł mieć swoją przestrzeń. Nie to, że zakładał, że będzie ją z kimkolwiek dzielić. Jednak miał pewność, że sypialnia i łazienka będą tylko jego.

Pojechał już do wielu mieszkań i sporo widział. Jednak to zrobiło na nim najlepsze wrażenie i był prawie pewien, że właśnie tam się wprowadzi.

Pożegnał kobietę i wyszedł z budynku. Nim wsiadł do samochodu odpalił papierosa i rozglądał się jeszcze po okolicy. Nie widział nigdzie szkoły, więc nie denerwowałyby go tłumy dzieci. Miał blisko sklep i to było najważniejsze. Parking i tak miał w podziemiu, więc nie musiał się martwić o samochód. To było miejsce, do którego chciał się sprowadzić.

Wsiadł do auta i odjechał w kierunku swojego obecnego mieszkania. Umowa kończyła mu się w tym miesiącu, więc już w kolejnym mógłby się przeprowadzić. Zdążyłby pomalować i umeblować nowy dom. Wszystko by mu się skleiło w czasie, więc wyglądało to na idealny plan.

Dojechał do mieszkania i wydało mu się ono dziwnie obce. Jakby już był nastawiony na nowe miejsce. Jednak nie mógł pochopnie podjąć żadnej decyzji. Chciał to jeszcze przemyśleć, przespać się z tym. Nie mógłby źle zadecydować.

Zazwyczaj sam radził sobie z takimi rzeczami, ale wolał to jeszcze skonsultować. Dlatego wziął telefon i wybrał numer do swojego taty.

– Cześć – powitał starszego.

– Cześć, czy coś pilnego? – zapytał mężczyzna.

– Nie, chciałem z tobą pogadać o kupnie mieszkania. Byłem dzisiaj w jednym i bardzo mi się spodobało, więc chciałem się skonsultować – wyjaśniał Taehyung wiedząc, że jego tata jest bardzo zajętym kardiochirurgiem i jego dom może poczekać.

– Możesz być w moim szpitalu w ciągu pół godziny? Mam okienko, to możemy pójść na kawę – zaproponował jego ojciec. Taehyung spojrzał na zegarek i obliczył, że zdąży.

– Będę za pół godziny – oznajmił i szybko poszedł się przebrać. Upewnił się, że koszula którą zakłada jest wyprasowana. Spryskał się perfumami i przejrzał w lustrze. Wyglądał schludnie, ale zobaczył, że ma nieco zarostu na brodzie. Musiał szybko się podgolić i był gotowy do wyjścia.

Dojechał pod Szpital Uniwersytecki i od razu poszedł do kawiarni. Czasami odwiedzał tam swoich rodziców, więc wiedział, gdzie się kierować. Omijał szerokim łukiem oddział onkologiczny, bo spędził tam za dużo czasu. Nie był sentymentalny i nie przeżywał swojej choroby, ale nie chciał wywoływać niepotrzebnych wspomnień. Za dużo miesięcy swojego dziecięcego życia tam utracił, aby chcieć tam wracać. Białaczka bezpowrotnie odebrała mu dzieciństwo. Nie pamiętał właściwie, jak to było żyć beztrosko. Życie przed chorobą dla niego nie istniało. Był za mały, aby je dobrze zapamiętać. Być może wolał zapomnieć, aby nie było mu smutno za tym, co minęło i czym nie dane mu było się nacieszyć.