On holiday with Louis Tomlinson. [DUTCH FANFICTION]

#2 On holiday with Louis Tomlinson. [DUTCH FANFICTION]

EERDER:  Even later hoor ik een gerommel in de verte aankomen en ik zie mensen rennen ik kijk in paniek naar Louis en hoor dan allemaal water aankomen. Rennen. denk ik alleen bij mezelf en sleur Louis mee. Maar het is te laat, we worden meegesleurd door een grote vloed met water. Ik heb de hand van Louis nog steeds vast en hij klemt zijn armen om me heen. Ik voel me zwak worden als Louis naar boven zwemt. Ik voel mezelf wegvallen.

Ik wordt wakker in een kamertje met overal pijn. Ik draai me nek en zie Louis op een stoel naast het bed zitten. Hij springt op. 'Joyce !' zegt hij blij en drukt een kus op me mond. Hij gaat naast me zitten op het bed. Ik kijk voorzichtig om me heen, ik lag in een zitstand. Ik ben toch niet in een ziekenhuis ? 'Waar ben ik en wat is er gebeurt , Louis ?' Hij pakt me hand voorzichtig en legt het verhaal uit dat er een Tsunami was. Hij was naar boven gezwommen en we waren gestrand op een dak. Daar vonden ze ons snel, gelukkig want ik was bewusteloos. We zitten nu in China in een ziekenhuis dus. Ik slik even na het verhaal. Ik was blijkbaar zolang weg dat ze het bijna coma wouden noemen, maar daarvoor slaapte ik niet te diep ofso. 'Louis, hoelang was ik bewusteloos ?' 'Twee weken.' Ik bijt zachtjes op me lip. 'Is de baby wel nog oke ?' vraag ik na een tijdje stilte. Hij haalt ze schouders op. 'Geen idee, ze konden dat pas onderzoeken als je wakker was.' Niet veel later na dat Louis wat zei komt er een man binnen. 'Joyce, je bent wakker ! Welkom terug.' Ik glimlach, geen flauw idee wie die man is. 'Dokter Smidts, maar zeg maar Simon.' Zegt de man en hij haald me bed van de rem af. Louis staat op. 'We moeten je even meenemen voor onderzoek. We brengen je zo weer terug.' Ik glimlach naar Louis als ik weg rij en zwaai nog even voordat ik in een andere kamer verdwijn.

Na ongeveer een half uurtje wordt ik terug gezet in de kamer. Ik glimlach als ik Louis zie. De mensen lopen weer weg en ik schuif een stukje op. Ik sla zacht op het bed. 'Kom hier liggen, anders ben ik zo alleen.' Voorzichtig komt Louis naast me liggen. 'Ik breek niet als je me aanraakt hoor, en de foto's van me botten waren goed. Een paar kneuzingen, maar die konden niet kwaad.' 'Mooizo.' zegt Louis en slaat een arm om me heen. Hij drukt een kus op me wang en ik glimlach. Ik zie onze koffer's staan. 'Huh, hoe heb je de koffers kunnen redden ?' 'Het gebied waar het hotel van ons staat was niet getroffen. Omdat het buiten Tokyo ligt. ' Ik knik. 'Weten pap en mam al dat ik zeg maar uhm, in een soort van Coma lag ?' hij knikt. ' Ze wouden naar hier komen, maar dat is niet handig met de omstandigheden van de woongebieden.' Ik knik, Louis had hier heel de tijd geslapen zei de zuster. Ze praten hier allemaal onze taal, gelukkig. Ik leg me hoofd op Louis' schouder. Ik ben moe, maar als ik nu slaap dan slaap ik vannacht niet. Ik staar een beetje voor me uit en trek de dekens wat veder over ons heen.

Na een paar uur komt Simon weer binnen. 'Heeft u de uitslag ?' Hij knikt. 'Met jou gaat het goed, Joyce. Je hebt alleen een geneusde rib, maar dat kan niet zo veel kwaad.' Hij pakt een stoel en gaat naast het bed zitten. 'Alleen, toen jullie naar boven zwommen ben je tegen een paar dingen aangebotst. Ook was er veel waterdruk op je buik. De baby had een zuurstof te kort en heeft even klem gezeten.' Ik slik even, wat betekend dit ? 'En dus ? Kan dat kwaad ?' vraag ik aan Simon. Hij gaat weer staan en zegt dan ernstig. 'Joyce, je moet nog twee weken blijven, want de kans is groot dat de baby het niet overleefd.'

__

Hey , leuk dat je nog of weer leest :) Denk je dat de baby het overleefd ? Ik ga veder z.s.m xx Tyra