MAMA'S BOY/Minsung

1

"Hadi ama Jis! Biraz dikkatli ol"

"İstemeden oldu... Özür dilerim."

"Neyse tamam ver ben silerim"

Masaya dökülen meyve suyunu kâğıt havlu ile silmeye çalışırken elimden alıp sildi.

Minho'yu kahvaltı yapmak için kendi evime çağırmıştım ama sakarlığım her zaman ki gibi kendini göstermişti.

"Tamam bebeğim sorun değil."

Yanağıma minik bir öpücük bırakıp elinde ki havluyu çöpe atmak için mutfağa götürdü.

Geri gelip yerine oturdu ve yemeğine devam etti.

"Yemekten sonra dışarı çıkalım mı?"

"İlk önce okula uğrayıp ödevleri teslim etmem gerek sonrasında istediğini yapabiliriz"

"Şu geçen hafta gece yarısına kadar Hyunjin ile yaptığın ödev mi?"

Onaylayan mırıltılar çıkarmıştım.

Yemeği bitirip masayı toplamaya başlamıştık.

Ben üzerimi değiştirmek için yukarı çıktığımda Minho bulaşıkları makineye diziyordu.

"Sevgilim hazır mısın?"

Minho'nun sesi ile takmaya çalıştığım kolyeyi cebime attıp salona geçtim.

"Bence bu kadar yakışıklılıktan dersi dinleyemezsin diye okula almazlar."

"Yah"

Omzuna vurup önden kapıya doğru yürüdüm.

"Utandın mı?"

Ayakkabılarımı giymeye başladığım da o da peşimden gelmişti.

Anahtarla kapıyı üç kere çevirdiğimde anahtarı kapıdan çekmeme izin vermeden bir kere geri açtı.

"2 kere çevirmek daha güvenli"

Anahtarı kapıdan çekip bana uzattı. Elinde ki anahtarı alıp çantama attım.

Asansörü beklemek yerine merdivenlerle aşşağı indik. Minho'nun arabasının önüne geldiğimizde kilidi açmasını bekledim. Yanan ışıkla beraber önde ki yolcu koltuğunun kapısını açtım.

Okula yaklaştığımızda telefonuna gelen bildirimle bana dönmüştü.

"Bebeğim işin bittiğinde bize gidelim mi?"

"Niye ki?"

"Bilmem Jeongin işin yoksa acil eve gel yazmış."

"Tamam ben hemen ödevleri teslim edip gelirim."

Araba okulun girişinde durduğunda kucağımda ki kâğıtlar alıp kapıyı açtım. Kartımı okutup hızlı adımlarla binaya girdim. Hızlı ve pratik bir şekilde ödevlerimi teslim edip aynı hızla tekrar aşşağı indim.

Geçenlerde KYK yurdunda ki asansör olayını gördükten sonra asansör kullanmaya çekiniyordum ve bu yüzden uçarak merdivenlerden indim.

Kapıda ki tanıdık arabaya hızlı adımlarla ilerleyip eski yerime oturdum.

"Çok bekletmedim değil mi?"

"Hayır, aksine uçtuğunu düşünüyorum."

Gülümseyip arabayı çalıştırmasını bekledim.

Eve yaklaştığımızda Minho'nun telefonu çalmıştı. Tek eli ile aramayı cevaplamıştı.

"Efendim Jeong?"