"Kook bana güveniyorsun değil mi?"
"Evet hyung evet sana hep güvenirim ben hep hemde hep"
"O zaman onlarla konuşabilirsin tamam mı?Hatta biliyor musun?Onlar senin ile oyun bile oynarlar üstelik hangi oyunu istersen"
"Gercekten mi? Oynarlar mi? Hemde ne istersem mi?"
"Evet gerçekten,hatta birinin köpeği bile var ve istersen buraya getirir,sen köpekleri çok seversin değil mi?"
"Evet!,evet hyung ben köpekleri çok severim,getirisini,getirsin"
"O zaman ben söyleyeyim de getirsin köpeğini"
"Evet!,evet soyle hyung,getirsin"
Jimin öncesinde telefonunu aldı ve Taehyunga mesaj attı onu arayacağım telefonun hoparlörde olacağını ve bunu Jungkookun duyacağını ona göre konuşması gerektiğini söylediği bir mesaj attı saniyeler içinde geri dönüş olurken Jimin arama tuşuna bastı
📞
"Alo,Jimin"
"Taehyung senden bir şey isteyebilir miyiz"
"Miyiz derken?Kimle birliktesin"
"Ben Jungkookun yanındayım da,ona yeontandan bahsettim,Jungkook köpekleri çok sever,onu da gelirken getirebilir misin"
Jungkook az önce adının Taehyung olduğunu öğrendiği yabancının vereceği cevabı pür dikkat bekliyordu,reddetsin istemiyordu çünkü o köpekleri çok severdi
"Baştan söylesene,Jungkook istiyorsa tabi ki getiririm ayrıca yeontanin onu seveceğine de eminim"
Taehyung bu cümleleri kurarken Jungkookun güvenini kazanmaya çalışıyordu ki sanırım bunu biraz da olsa başardığını telefondan duyduğu tatlı sevinç kıkırtıları sayesinde düşünmüştü
"Tabiki getireceğim"
"Teşekkürler!"
Ne Jimin ne Taehyung bu utangaçca teşekkürü edip kıkırtı sesleriyle koşarak kaçan bir Jungkook beklemiyordu
ŞİMDİ OKUDUĞUN
lass mich nicht
RandomJungkook küçüklük travmaları nedeniyle bir çocuk gibi davranıyordu bu yüzden dışarı çıkmaz ve kalabalık yerlerde olmayı sevmezdi çünkü korkardı o insanlardan çok korkardı korkmadığı sadece Jimin Hyungu vardı ondan korkmazdi o onu korurdu ha birde Ji...
