Taud-taud nako nag-atang apan mga ordinary bus pa ang mga nangagi. Aircon akong ganahan sakyan.
Ni text nko ni Peter og nag sorry na wala nako matubag ang iyang tawag. Apan wala gayud siya ni-reply.
Sige pod ko lingi-lingi sa kalsada nga gi-agian ni Ric . Nag dahom na nibalik siya para kuyugan ko niya nga nag atang.
Ambot og unsay nisulod sa akong utok.
Imbis na nag-atang ko og bus para syudad.
Nilakaw man hinoon ko padulong sa seawall.
Sa dihang tungod na ako sa Cardinal Hospital.
Timing nga niguho ang motor ni Ric sa eskena padulong sa UV.
Mo-smile na unta ko apan aduna'y laing nag-angkas.
Og usa kini estudyante...
Daw adunay nikumot sa akong dughan.
Kay usa ka estudyanteng babaye ang maong nag-angkas kaniya.
Wala kaayo nako nakita kong kinsa kini kay kusog pod ang dalagan sa motor.
Murag daw nahalap ang akong panan-aw kay kalit nitulo ang akong mga luha.
Nawala ang akong hunahuna og nidretso ra gayud ako sa paglakaw...
Sige ra gyud ko og lakaw...
Maski wala ko kahibalo kung asa ko padulong.
Gipahiran nako ang akong mga luha.
Hinay hinay na pod ni tunga ang sidlak sa adlaw.
Ni dretso na lang ko sa seawall.
Nilingkod ako og sige'g balik sa akong alimpatakan...
Ang estudyanteng babaye na angkas ni Ric sa motor.
Ako pod gi-check ang selfon apan wala gihapoy reply.
Para dili makalas ang battery ako usa kini gi-off.
Wala ra ba ko kadala sa charger og power bank.
YOU ARE READING
SOUTH BUS TERMINAL
RomanceSa karong panahona na pwerte ng usoha sa social media. Dali na kaayo makakaplag ug gugma. Ang selfon di na kaayo gamit para txt. Pero kusog na kini para chat. Like. Poke. Add. Chat. Friend. Unfriend. Block. Busy masyado ang finger sa click! ;)
