Sen benim probe'um musun?~Minsung

'1'

Günlük rutinim olan yeniden okula hazırlanmaktı. Yataktan kalktım ve bütün her yeri tek renk gördüğümü unutmuş olucaktım ki gün neden doğmadığını sorguladım, teyzemle kalıyorum annem uzun zamandır kayıp babam öldü o yüzden beş yaşımdan beri teyzemde kalıyorum ve şuan on yedi yaşındayım

Tek istediğim her sabah kalkıp baktığım annemin fotoğrafına bakmaktı ama tek renkten başka hiç birşey göremiyordum. Annemin dudaklarını, saçlarını, gözlerini ve ten rengini o kadar çok görmek istiyorum ki ama bu mono hastalığım annemi görmeme engel oluyordu

Odamdan çıkıp lavaboya gidip yüzümü yıkadım ve hemen odaya gittim zamanım azdı seungmin ve jeongin'i bekletmek istemiyorum, onlar benim tek arkadaşlarımda mono olduğum için eski okulumda zorbalığa uğrardım o yüzden dokuzuncu sınıftan sonra okul değiştirmiştim, iki senedir arkadaştık ve çok iyi anlaşıyoruz

Odaya gidip üstümü değiştirip hazırlamaya unuttuğum çantamı topladım. Yatağımı toplayıp masada duran annemin fotoğrafına bakmıştım biraz daha baktıp fotoğrafı yerine bırakıp seungmini aradım

"Nerdesiniz?"

"Jisung az kaldı geliyoruz 7/24 open market'in oraya gel"

"Tamam çıkıyorum hemen"

Seungminle konuştuktan sonra hemen kapanın yanındaki aynaya gidip yaka kartımı ve üstümü düzeltim saçıma baktım çünkü dağılmasına sinir oluyorum. Kapının yanındaki ayakkabılıklardan ayakkabımı alıp giydim ayağa kalktım ve çantamı koluma takıp dışarı çıktım

Her gün buluştuğumuz yere gidiyorum onlar okuldan uzakta oturuyolardı o yüzden otobüs ile gelip gidiyolar, durak marketin arkasında olduğu için orda biraz bekliyorum. Hava güzeldi sıcaktı soğuk değildi yürürken gerçekten çok terlemiştim ama sorun etmiyorum, terlemeği sevmesemde gene de hoşuma gidiyo. Sonunda yürümekten bi hal olup gelebilmiştin markete ve seungminleri bekliyordum bir gün onların beklemelerini istiyorum hep ben erken gidiyorum

Seungmin ve jeongin'in geldiğini jeongin'in bana atlayarak sarılmasıydı ve iki senedir aralıksız her gün yapıyordu buluşsak bile

"Beni bekleyin su alıcam"

"Tamam bekliyoruz seungmin"

Jeongin ile seungmini beklerken konuşmaya başladık, hafta sonu buluşamadığımız için neler yaptığını anlatıyordu. Hepsinin ailesi beni tanıyo ve iyi davranıyordu kendi çocukları gibiymişim gibi davranıyolardı, bayan yang ve bay yang eğlenmek için gittikleri her yere götürmeye çalışıyolardı bayan kim ve bay kim ne zaman ailelerle özel yemek yemeğe gittiğinde benide alırdı

İki senedir döngü böyle teyzemle tanışıyolardı hiç yalnız hissetmiyorum sanki kendi ailemmiş gibi davranıyolar. Seungmin marketten çıkıp yanımıza gelince bütün düşüncelerimden ayrıldım jeongin anlattığı şeyi seungmin gelince kesmişti ve okula doğru yola çıkyık

Okula giderken korkum vardı sonuçta bana sadece jeongin ve seungmin iyi davranıyordu sınıfımda olan iri yarı kişiler iyi davranmıyordu, kızlarda aynı şekilde bana iyi davranmıyordu zaten çokta umursamıyordum çünkü benim için iki kişi önemliydi başka insanlar ilgi alanım değildi, ama bu iki erkek jeongin ve seungminden hoşlanıyo yanlarında gezmemi istemiyolar o yüzden jeongin ve seungmin onlarla iyice konuştular

Okulun kapısına gelince derin nefes alıp verdin geriliyorun çünkü her yeri tek renk görmemle dalga geçiyolar. Kendim böyle olmak istemezdim hayatımdaki şans ve kaderdi bu bende bu kadere uyarak yaşıyorum bunun bir ameliyatı vardı tabi ama hemen para hemde reşit olmam gerekiyo onun için iki sene beklemem gerekiyo

Her şeyi unutup seungmin ve jeonginle konuşarak okula girdik, onlar yanımda olunca kimse benle dalga geçmiyodu bu yüzden rahattım. Sınıfın önüne gelince arka kapıdan girip sıralarımıza oturduk jeongin ile oturuyodum seungmin hemen önümüzdeydi en arkanın bir önüydü, Rahatca konuşuyoduk yanımda oldukları sürece rahattım

Sınıfa giren herkes bize tip tip bakıp duruyolardı hiçte umrumda değildi alıştım nasıl olsa bu duruma. Seungmin ve jeongin mutlu şekilde konuşurken ben hala üzgünüm yıllardır teyzem annemi arayıp duruyodu merak ediyorum bu seneden beri nerdeydi iyi miydi, kötü müydü aç mı değil mi uykusu var mı yok mu diye düşünüyordum

Öğretmenler zili çalınca önüme baktım ve hoca girince hepimiz ayağa kalktık

"Günaydın, oturun çocuklar"

"Bugün yeni öğrencimiz var başka okuldan nakil oldu"

Yeni öğrenci mi bir de bu eksikti bir zorbalığa katlanıcağımı düşünmüyoru.

"Minho içeri gelebilirsin"

Çocuk içeri geldi ve öğretmen masasının yanında durup eğildi kendini tanıttı, ben ise sadece pencereden dışarıya bakıyodum

"Merhaba ben lee minho, on yedi yaşındayım bazı nedenlerden dolayı nakil aldırdım umarım iyi anlaşırız"

Konuşmasını bitirip göz göze geldik ve bir anda başım dönmeye gözlerimde renkler belirlendi ayağa kalkıp tek şey diye bildim

"Sen..."

Sonrası gözüm kapanmıştı ve az çok şey hatırlıyorum..

_________________________________________

Maraba arkadassaklar fici duzenledim okuyan kisiler icin

Degistirmem gerekiodu cunku bende bazi bolumleri sevmedim o yuzden tek tek duzeltip aticam

Olaylari degistirebilirim bilmiyorum

Yeni okuyucular icinde diyim fic degisti ve utanc bolumleri kaldiricam

Neyse sen benim probum musun? Ficine maraba diyelim^^

Sizi seviyorummm<33

Minsung ile kalin💗🎀