Aynalı kapıların önüne geçtim bir gece vakti,
Sokakta tek başımayım, ayna ile iki kişiydi.
Sadece ben ve ben varız, sorular hazırdı.
Neden ? Niye, bu ızdırap ? Niye kaçış ?
Sorup durdum, yüzüm aşağı düştü,
Aynadaki ise dimdik gözlerime bakıyor,
Ben ise utanıyorum, cevaplarım beynimde eriyor.
Dilim tutuluyor, sözlerim bağlı kalıyor,
Kaçamadığım tek kişi benmişim demiştim Ayna'da.
Yüzleşmeye başlayacağız hazır değilim her şey bir anda,
Sorguya çekildim, benliklerim ortaya çıkıverdi.
Kimse benden memnun değildi,
Sorularım kendime sanmıştım ama sorunlarım kendimeymiş.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YOK OLUŞ
PoesiaArtık tüm varoluşsal sancılarım, alter egomun yolculuğu, benliklerim, öfkem sonlanacak. Geri kalan hayatımda ne idüğü belirsizliklere son vereceğim.
