Siber | Ben Drowned

#22

"Selam S/A" Metalik bir sesin beni uyandırmasıyla yerimden kalkıp ilerlemeye başladım,Kendimi gerçek gibi hissetmiyordum burası hiç gerçek değildi.

"Ailenin öldüğünü biliyorsun ve tek dayanağın babanın hayatta olma şansı...Öyle değil mi?" Başımla onayladım ve dudaklarımı aralayıp titrek nefesimi dışarıya bıraktım.

"Ardına dön" Korka korka arkama dönüp baktım ve ordaydılar,Kuzenim,Annem,Ufuk ve Bulut hepsinin yüzünde donuk bir ifade vardı.

Üstleri kanlıydı ve vahşi şekilde oluşturulmuş yaraları vardı,Hepsi yere çömeldi ve kollarını açıp beni beklemeye başladılar.

Onlara doğru koşup sarıldım,bir çember oluşturup beni aralarına almış ve sıkıca sarmalamaya başlamışlardı gözlerimden yaşlar akıyordu.

"Gitmeyin,Beni bırakmayın" Annem'in elleri saçlarımda dolaştı yüzünde hüzünlü bir ifade vardı ve zorla gülümseyip diğerlerine baktı,Annem'in bakışıyla diğerleri ayağa kalktığında kuzenimin bacağına yapışıp yalvarmaya başladı.

"Lütfen Gitme,Seni çok özlüyorum" Yüzünde şefkatli bir ifade oluştu ve tekrardan oturup bana sıkıca sarıldı,Gene de boşluk hissi gitmiyordu boşluğa sarılıyormuşum gibiydu.

"Gitmeliyiz...Sende gitmelisin buraya ait değiliz" Diyip hızlıca ayağa kalktı ve yapıştığım ayağını çekti ardından hepsi toplanıp yürüyerek gitmeye başladılar.

Tek yapabildiğim ağladığım yerden ellerimi onlara doğru uzatmak olabildi.

"Hayııırr"

"Uyan S/A" Sert sesle yerimden sıçrayarak uyandım,Refleks olarak elimi kalbime götürüp kalbimin deli gibi attığına şahit oldum.

"Gene o aptal rüya mı?" Diye sorduğunda kafamı eğip nevresim takımına bakmaya başladım ve kafamı onaylarcasına salladım.

"Aş artık şunu 6 ay oldu,hâlâ o rüyayı görüyorsun bıkmadın mı?"

"Bıktım,Ama en çokta senin beni anlamamandan bıktım" diye geçirdim içimden,Bunu ona karşı söyleyecek cesaretim yoktu.

Sorusu cevapsız kalınca elini çeneme koyup kendisine doğru çevirdi,Yeşil gözlerine baktım çok güzellerdi,Ben onu içten içe seviyordum ama asla dile getirecek cesaretim yoktu.

"Geçmesi lazım kendini toparla,6 aydır sana tahammül gösteriyorum...Kendini daha iyi şeylere odaklamalısın,Bana odaklan" diyip yattığı yere tekrardan uzandı,Bense oturduğum yerden kalkıp odadan çıktım.

Kusucakmış gibi hissediyordum tüm sevdiklerimi katletmişti onları her gün rüyamda görüyordum ve onun tek dediği şey "Bunu aş" oluyordu.

Sevdiklerimi katledip beni bu eve getirdiğinden beri bana çok daha yakındı,Sanki tüm engelleri kaldırmış gibiydi de onun mutluluğunu yaşıyordu.

Bense kusucakmışım gibiydim,Bana her dokunuşunda acı çekiyordum ona kırgındım ama bu onun anlayacağı bir şey değildi.

"S/A neredesin?" Ben'in sesiyle derin bir nefes alıp verdim.

"Buraday-" Ağzıma gelen kusma isteğiyle koşarak lavaboya girdim ve klozete tüm midemdekileri boşalttım,İzleniyormuş hissiyle omzumun üstünden baktığımda kimse yoktu.

Derin bir nefes alıp yerden destek alarak sifonu çekip klozeti kapattım ve elimi yüzümü yıkamak için ardımı döndüğümde Ben oradaydı.

"Kustun" Bir kaşı havada bir tepki bekliyormuş gibi bana bakıyordu Saçlarımı kulağımın arkasına atıp çeşmeye doğru ilerledim.