თავი 4

18 2 1
                                    

ყველაფერს, რომ თავი დავანებოთ ეს ტიპი აშკარად გიჟი იყო. მას შემდეგ რაც კარის სახელური ჩამოვწიე არც კი მახსოვს როგორ აღმოვნჩნდი იმავე ოთახში. მეუცნაურა ის ფაქტიც, რომ ასე მარტივათ შეძლო ჩემი მოგერიება. სხვას უბრალოდტყვიასდავახლითი შუბლში. როგორც ჩემი მეგობარი იტყოდა, ჩემ თავთან არ ვაღიარებ, რომ მომერია ანდაც შემიყვარდა...
ხო შემიყვარდა...
რთული იყო. ერთი ნახვით შეყვარების სრულად არ მჯეროდა, პირიქით ვერ ვიტანდი ასეთ ამბებს. აი გოგოს ბიჭი შეუყვარდა მერე აკოცეს და ნუ მოკლედ...
აქამდე არასოდეს მყვარებია, ეს კი არა არც მომწონებია არავინ, გულქვა ვიყავი, ცივი, უკარება...
ახლა რა მომივიდა?
მის შავ თვალებში დავიკარგე, ყოველთვის როდესაც ვუყურებდი მის თვალებში ჩემს თავს ვხედავდი, თითქოს სპეციალურად მიკეთებდა ამას, თითქოს ცდილობდა ჩემივე თავი ამომეცნო მის თვალებში?
ფიქრებში გართულს ისიც კი დამავიწყდა სად ვიყავი და ალბათ არც გამახსენდებოდა ვაითი რომ არ შემხებოდა.

ვიღაცის ცივი ხელები ვიგრძენი მხრებზე. კედელთან ვიყავი მიკრული, საერთოდ არ მქონდა განძრევის სურვილი, მაგრამ მციოდა, მაკანკალებდა. ალბად მის დანახვაზე კიდევ უფრო ავღელდი და ცოტა არ იყოს შევკივლე.
- ჯანდაბა! - დავიღრიალე შეშინებულმა. - შე ნაბიჭვარო! როგრო გაბედე ჩემი აქ ჩაკეტვა?! - ვუღრიალე ბოლო ხმაზე და სახეში გარტყმა დავუპირე.
- ჰმმ - მხოლოდ ეს მიპასუხა და კედეს ამაკრო წელით, თან ყელში თავისი ტუჩების ნაკვალევს მიტოვებდა.
- გაჩერდი! - დავუყვირე ჩაწყვეტილი ხმით.
- ორივემ ვიცით, რომ ახლა გაჩერება საშინელი გადაწყვეტილება იქნება...- ბოხი ხმით წარმოთქვა და სწრაფად დაამატა პროცესი, რომ არ გაეწყვიტა - ენჯ! მიყვარხარ! სიგიჟემდე მიყვარხარ! - მითხრა და ამოიოხრა. თითქოს რაღაც მომეშვა გულზე მესიამოვნა და წინააღმდეგობა საერთოდ აღარ გამიწევია მისთვის...

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Oct 30, 2023 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

მე ვხედავ ჩემს თავს შენს თვალებში Where stories live. Discover now