Denek ~2~ (Mentor x Yn)

Bölüm 4

Kızlardan~

Y/n...

Tüm yol boyunca bu yaptığının farkında olup olmadığını sorguladım.

Takıntılı falan mıyım? Detayları fazla mı kafama takıyorum acaba..

Ben bunları düşünürken sonunda kuzenlerimin yanına gelmeyi başardım. Betül bir bana bir Emre'ye bakıp sırıttı ve sonra önüne döndü. Emre fark etse ne diyeceğimi hiç düşünmüyor gerçekten.

"Hoş geldiniz! Yolculuk nasıldı?"

Patron Emrelerle selamlaşıp konuşurken bizse onları izliyorduk. Herkes yolculuğun iyi olduğu hakkında şeyler söyleyip günlük hayatları hakkında sohbet ediyorlardı. Sonra Hürkan'a dönüp:

"İyi ettin de geldin Hürkan! Bayadır görüşmüyorduk, annenler nasıl?"

Diye sordu. 

"İyiler amca sana selamları var."

Böyle klasik akraba sohbetlerinden sonra Betül'e döndü ve bir şeyler sordu. Aslında, uzaktan bakınca yakışıyorlar. Bilmiyorum anlık gözüme çok tatlı geldiler. 

Bir süre sonra hepsi aralarında ki konuşmayı bitirip bize döndü.

"Sanırım tüm tatil boyunca beraber olacağız, hm?" Diye sordu Ömer. 

Bizde olumlu anlamda başımızı salladık. Ben diğerlerinden daha heyecanlıydım çünkü çoğu takipçinin eline böyle bir şans geçmiyor. 

"Ayrı ayrı uğraşmayın diye tek bir oda da kalmak istiyoruz. Hem bizim açımızdan da daha iyi olur böylesi. En büyük oda hangisi biliyorsunuzdur siz. Götürebilir misiniz?" 

Ali biraz çekingen bir tavırla bunu sorunca güldüm. Gerçekten çok tatlılar.

"Tabii, ama önce izninizle odalarınızı hazırlayalım." Dedi Çiçek.

"Siz zahmet etmeseydiniz.."

"Ne zahmeti? Misafirlerimize en iyisini sunmak isteriz her zaman!"

Çiçek Ali'nin elinden yavaşça bavulları alıp asansöre koydu. Betül Hürkan'ınkini, Aylin Mert'inkini, Kardelen de Ömer'inkini koydu. Her şey buraya kadar güzeldi ama Emre'nin bavulu tekerlekli değildi. Hatta biraz çanta gibiydi. Bunları odaya nasıl taşıyacağımı düşünerek yavaşça eğilip çantayı aldım.

Ne koymuştu içine böyle, bizimkileri koysalar daha hafif olurlar!

Tamam Y/n, abartma. sen güçlü bir kızsın ve bunu taşıyabilirsin. En azından asansöre kadar.

İki çantayı da alıp asansöre koydum ve ekibin yanına döndüm. 

"Şurada beklemek için koltuklar var. Biz işimiz bitince sizin yanınıza gelir odanıza çıkarırız." 

"Peki, kolay gelsin." Dedi Emre. 

İnsan bi' yardım edeyim der. 

..İyice kafayı yedim.

Kızlarla asansöre bindim ve zor da olsa bir şekilde bavulları odaya kadar çıkardık.

Ekipten~

Emre...

Kızların gidişini izledikten sonra ilk sessizliği bozan Hürkan oldu.

"Şimdi bütün tatil boyunca bize yardım mı edecekler?"

"Demek ki. Amcan da öyle söylemedi mi?" Dedim.