Daisy

Hoofstuk 10

P.o.v Zoey:
Ik hoor voetstappen die steeds dichterbij komen. Als het maar niet oma is. Ik ben bang. Echt bang. Voor oma. Ik wist altijd al dat oma een oude 'brompot' was, maar niet dat ze zo agressief en sterk was. Zo sterk moeten oma's toch niet zijn? Hoe kan dat? En waarom reageerde ze zo fel? Ik vertrouw dit echt niet. Een zacht geklop op de deur. 

'Zoey, ik ben even naar de winkel. Haal je geen gekke dingen in je hoofd. Oké?' duidelijk oma. Mijn hart begint harder te kloppen. Ik reageer niet.  Ik hoor haar de trap aflopen, de deur open doen en haar auto starten. Als ik na tien minuten eindelijk zeker ben dat ze weg is, loop ik naar beneden. In het voorbij gaan kom ik langs de logeerkamer waar oma's spullen staan. Op het nachtkastje liggen allemaal dossiers. Vast van toen ze nog bij de bank werkte. 

Dan stop ik abrupt. Waarom zou ze die nog hebben? Ze is nou niet echt sentimenteel. En waarom zou ze die in hemelsnaam meenemen naar hier? Ze is al heel lang met pensioen. Zal ik het doen? Ik loop de kamer binnen en pak de eerste map op. Op de voorkant is een wit, rechthoekig kantooretiket geplakt. Dossier 101367 staat er. Ik begin te twijfelen. Wat nou als ik straks iets lees over iemands geldproblemen. Dat soort informatie is toch vertrouwelijk. 

'Zet je er over heen, Zoey,' spreek ik mezelf hardop toe, 'Voor Daisy. Misschien heeft ze wel iets te verbergen. En als ze niets te verbergen heeft hoeft ze nooit te weten dat je haar dossiers gelezen hebt.' Ik haal het elastiek van de map af en pak de eerste A4-tjes. Zodra mijn ogen de eerste regels lezen kan ik niet meer stoppen. Als ik bij een fotoreportage kom knijpt mijn maag samen. Het is maar goed dat er amper iets in mijn maag zit want anders lag dat nu op de vloer. 

Ik lees alle dossiers en als ik bij de laatste kom staat er: Daisy ''Smith''. Waarom zou oma een dossier over Daisy hebben. Het is een dunne map. Ik heb de blaadjes die door oma zijn geschreven snel uit. Ik hap naar adem als ik zie dat de volgende blaadjes kopietjes uit Daisy's dagboek zijn. Alles gaat over wat ik net heb gelezen. Dan een paar uitgeprinte mailtjes tussen oma en, ik hap naar adem, ene Flynn. Dat is dus waarom oma hem vertrouwt. Ze kent hem. Ik lees de korte mailtjes, die eerlijk gezegd meer op sms-jes lijken, snel door.

''Daisy heeft het ontdekt. Ze heeft je herkend.''

''Wat moet ik doen. Als ze het tegen L en Z vertelt, zijn we er geweest.''

''Bedreig haar.''

''Dadelijk klapt ze toch door. Maak haar af. Laat het er uitzien als een ongeluk''

''Oké.''

Ik begin te huilen. Dat oma zo Daisy's leven bepaald. Ik weet niet hoe lang ik daar zit maar ik schrik op als ik een sleutel in het slot hoor. Ik pak zo veel mogelijk dossiers en ren naar mijn kamer. Eenmaal op mijn kamer zoek ik naar mijn sleutel. Waar is dat ding?

'Zoey, wat deed je in mijn kamer,' hoor ik oma schreeuwen. Ik hoor dat ze de deur van de logeerkamer opendoet en kort een gilletje slaakt. Ik heb eindelijk mijn sleutel gevonden en met trillende handen draai ik mijn deur op slot.

Uitgeput val ik op bed. Ik sta gelijk weer op. Oma gaat proberen om de deur open te maken. Wist mijn geheugen ofzo. Ik ga eraan. Ze pakt de dossiers en niemand vermoed iets. Ik moet zo veel mogelijk aanwijzingen voor Lynn achter laten.

'Zoey?' ik reageer niet. Het is waarschijnlijk oma, en wie weet wat ze gaat doen als ik haar binnenlaat. 'Zoey?' vraagt waarschijnlijk oma nog een keer. Koppig blijf ik zitten en reageer ik niet. 

' Zoey! Je maakt me boos! Als je de deur nu niet van het slot af haalt, maak ik de deur zelf wel open!' toch reageer ik nog steeds niet. Na een tijdje hoor ik dat de persoon voor de deur wegloopt. Opgelucht ga ik weer op bed liggen. Gelukkig. Niet gepakt. Ik val in een diepe slaap.

Ik schrik wakker als ik twee paar voetstappen hoor. Er wordt iets in het sleutelgat gestopt. Oh nee! Ik was vergeten dat er ook nog een reservesleutel was! Oma staat in de deuropening, met naast haar een vreemde man. Duf kom ik overeind. De man komt op me af. Ik kijk de kamer rond op zoek naar een ontsnappingsroute. Oma blokkeert de deur en als ik via het raam wil moet ik langs de man. De man grinnikt als hij mijn blik volgt.

'Nee, meisje. Je weet te veel,' fluistert hij. Hij staat naast mijn bed en buigt over me heen. Ik rol zo ver mogelijk van hem vandaan. Hij  glimlacht maniakaal. Ik kruip in een hoekje. Hij steekt zijn hand naar me uit en trekt me in een beweging naar hem toe. Zijn handen klemmen als een bankschroef om mijn polsen. Ik begin te schoppen en trap hem in zijn kruis. Even verslapt zijn greep. Lang genoeg om mijn handen uit zijn greep los te maken en hem nog een trap te geven. Hij zakt in elkaar. Ik duw oma, die nog zo verbaasd is dat ze niet eens reageert, aan de kant. Zoveel mogelijk dingen omgooiend, om ze wat af te remmen, ren ik door de gang. Een man staat in de gang. Ik ren langs hem de woonkamer in, naar de achterdeur. 

Ik ren wel zo snel mogelijk maar een meisje van veertien kan het niet tegen een, niet al te oude, volwassen man. Hij pakt me bij mijn middel en slaat een hand voor mijn mond. Ik zie geen enkele andere manier om weg te komen dus bijt ik hem keihard in zijn hand. Hij geeft geen kik en het enige resultaat wat ik krijg is een knietje in mijn knieholte waardoor ik in elkaar zak. De man die ik boven had ''ontmoet'' komt binnen met een doekje. 

'Oh meisje. Ik weet al precies wat ik met jou ga doen. Je lijkt op haar,' de man klinkt emotioneel als hij de laatste zin zegt. Oma komt binnen met een flesje. Als ze het opendoet komt er een vage chemische geur vanaf. 

'Al die dingen die je boven had geschreven zijn verbrand hoor meisje. Maak je geen zorgen. Ze zullen denken dat je bent weggelopen,' zegt de man. Dan drukt hij het doekje in mijn gezicht. Ik probeer het niet in te ademen. Maar na een paar seconden moet ik toch ademen.

Het laatste wat ik me kan herinneren is dat de grootste man me over zijn schouder legt.

JA, IK WEET HET IK BEN (VEEL) TE LAAT! MAAR IK HAD HET GEWOON HEEL DRUK ENZO. En ik wilde trouwens dat dit stukje (voor mij) perfect was. Maar hij is 1117 woordjes lang (zonder A/N). En ik ga proberen zondag ook te updaten maar ik heb proefwerk dus dat kan ook later worden.

Love you guys.