Daisy

hoofdstuk 21

'dus, wat is het plan?' Flynn's helderblauwe ogen kijken ons vragend aan. 'ik weet waar de verborgen ingang naar het ondergrondse lab ligt, dus ik kan wel een kaart schetsen voor jullie. Verder moeten we bedenken hoe we langs de strenge beveiliging komen. En daarna heb ik nog een probleem.

Daisy lijkt heel diep na te denken en bedenkt zich dan blijkbaar iets. 'Weten ze al dat ik ontwaakt ben uit mijn coma? Weten ze überhaupt dat ik nog leef?' ik kijk haar fronsend aan. Natuurlijk heeft ze nog geen besef van de situatie, zo veel informatie in zo'n korte tijd. 'Daisy je bent pas net wakker, ik denk niet echt dat ze dat al weten.' voor het eerst sinds ze wakker is tovert Daisy een lach op haar gezicht. 'Nou, dat hebben we dan in ons voordeel. Maar denk je niet dat we een beetje outnumbered zijn? Ik bedoel maar, zij hebben veel meer mensen.' Terwijl Daisy en ik dit gesprek voerden, was Flynn al de gang op gelopen om iets van papier te zoeken.
'Lynn, heeft oma iets te maken met al deze shit?,' vraagt Daisy me.

Ik ben bang van wel, maar is het wel goed als ik dit Daisy direct vertel? Het is namelijk wel zo dat ze net wakker is en een (ik gebruik Zoey's benaming maar weer even) shitload aan informatie te horen heeft gekregen. Kan ze dit wel allemaal verwerken?
Maar stel dat ze oma tegenkomt; ze moet wel weten wie vriend en vijand is. Daarom besluit ik het toch te vertellen.

Ik vind het vreselijk om Daisy nu al zo te belasten, maar een andere keuze heb ik niet. Ik help Daisy uit haar bed, en ondersteun haar terwijl ze weer bijna terug valt. 'Weet je zeker dat je mee wilt?' Daisy kijkt me vastberaden aan. Als zussen heb je soms geen woorden nodig. Ik merk dat er een traan over mijn wang rolt en omhels haar. 'ik ben zo blij dat je hier weer bent.'

Een uur later zijn we ons aan het klaarmaken. Daisy en ik doen allebei alleen zwarte kleren aan, als een soort van ninja's. Ik weet dat het nu geen tijd is om lol te hebben, maar dit zou een van mijn laatste momenten met Daisy en Flynn kunnen zijn, dus die wil ik wel beleven. Als we allebei aangekleed zijn, komt Flynn binnen met geweren (?). Ik kijk hem achterdochtig aan. 'hoe kom je daar aan? Waarom hebben we ze nodig?' Flynn gooit een pistool naar mij en een naas Daisy voordat hij antwoordt: 'je weet maar nooit, en ik verkies jullie leven boven dat van mijn vader.'

Een paar minuten later stappen we in Daisy's auto, op weg naar Zoey.

Sry kort hoofdstukje maar dit is gwn opbouwing voor de volgende hoofdstukken. Het einde van het boek zit er aan te komen, sorry unicorns :c.