ფანჯარაში გადავძვერი, სახლში ისეთი სუნია მაგრამ არაუშავ, უკვე შევეჩვიე. დღეს დედაჩემი და მამაჩემი აპირებენ მოსვლას. ვიფიქრე სახლს დავალეგებთქო, მაგრამ მეზარება. ბოლოს და ბოლოს გამოვხვეტავ მეთქი მაგრამ ეგეც კი მეზარება.
ნუ მოკლედ შორიდან მანქანის გრახა გრუხუნი მესმის...
-ლინდაა!!!!
-ლინდაა ჩამოდიი გოგოო!
ხო დედაჩემის ხმა ვიცანი და გარეთ გავედი.
-ეზო რომ მიალაგო არაფერი უჭირს მაინც...
-გაანებე თავი მაინც აღარ მოუწევს აქ ცხოვრება, მაინც...
-დაიცათ რატომ? რახდება? კიდევ რამე შარში გაყავით თავი? კარგით რა ჯობდა აქ გეცხოვრათ!!
-სარა ნუ ნერვიულობ?!
-აბა რაიყო აქ რატომ აღარ ვიცხოვრებ?
-რადგან გადავწყვიტეთ ჩვენთან ერთად წამოხვიდე სეულში...
-სეულში? კარგი ღადაობთ ხო ალბათ?
-არა ლინდა, მამაშენმა სახლი იყიდა სეულში და გადავწყვიტეთ იქ ახალი ცხოვრება დავიწყოთ, შენთან ერთად.
კი ძალიან გამიხარდა მაგრამ არ შევიმჩნიე...
-ოოო, კარგია თუ ამ ქოხს მომაშორებთ... ᲜᲐᲛᲓᲕᲘᲚᲐᲓ გამიხარდა ამ აყროლებული ადგილის დატოვება რომ მიწევს ...
-კარგი აქ ცოტა სიცივეა შიგნით ხომ არ შევიდეთ?
არა ჯობს დაბრუნდეთ ქალაქში... ღამდება და ვეღარ მოასწრებთ...
სახლი ისეთ მდგომარეობაშია არ მინდოდა შესულიყვნენ...
-არა დღეს აქ დავრჩებით, ხვალ კი პირდაპირ სეულში წავალთ...
-კარგი, კარგი... რადგან ასე დაიჩემეთ..
კაი ხო დარჩით.
და ეს ბოლო დღეა ამ აყროლებული ქოხში😍😍
კი ნამდვილად პატარა თავია სულ 300 სიტყვაა მაგრამ მომდევნო თავი ზედმეტად დიდია მაგასაც მალე დავდებ😍😍
