Ölüm Seansı • TANITIM •

217 27 8
                                    

Ecelimiz ile ölmeyecektik...

Biz öldürülecektik...

Biz bu kampta hapsolmuştuk...

•

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.


Erva bayıldığında yanına çöktüm hızla, ağzından kan gelmişti. Elim ile ters çevirdim , ters çevirmem ile kan kusmaya başladı.

"Kırmızı butona basalım."telaşla konuşan İrem, eli ile kırmızı butonu gösterdi . Devrim hızla olumsuz anlamda başını iki yana salladı.

"Olmaz bizim yanımızda kalacak. Gerçekten ölüyor mu? Bakacağız." Hepimiz sustuk, tüm dikkatler kan kusan
Erva'ya dönmüştü.

Bazen ailemiz ile vakit geçirmek istemeyiz, onlardan sıkılırız ve kaçmak için bahaneler ararız. Şuan onlardan kaçmak istediğim bütün zamanlara nalet ediyordum.

Ben, annem ve babamın bahçede birlikte çektiğimiz resimlere bakarken gözlerimdeki yaşları siliyordum.

Çok özlemiştim ailemi, bu kahrolası yerden artık gitmek istiyorum. Resimdeki anne babamı öperken yanıma biri oturdu, oturan Devrim'di.

"Ağlama."derken, çenemi parmakları arasına aldı. "Buradan kurtulacağız, iyi veya kötü buradan çıkıp ailelerimize kavuşacağız." Sesi ümit doluydu ama gözlerindeki ışıltıları ilk günkü gibi değildi. O da ümidini kesmişti.

"İnanıyor musun buna?" Diye sordum . Küçük bir gülüş sundu bana.

"Belli değil." Dedi.

"Belki." Dedim.

"Olabilir." Dediğinde kocama gülümsedim.

Üstümüzden sürekli helikopterler ve savaş uçakları geçiyordu.

Beklenen 3. Dünya savaşı başlamış mıydı yoksa?

Ya da 3. Dünya savaşı yerine başka bir şey mi vardı?

Ailelerimiz ne haldeydi?

Burdan çıkabilecek miyiz?

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Aug 08 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

Ölüm Seansı •YAKINDA•Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin