နောက်ပိုင်းတော့ အွန်းဆော့ကို
ထိုကောင်လေးက တွယ်တာလာခဲ့သည်
တစ်ခါတစ်လေကျရင် ကိုကို လို့ခေါ်တတ်သေးသည်
အခုဆိုရင် ထိုကောင်လေးက သူရဲ့အတိတ်ဆိုးကိုမေ့နိုင်နေပီဆိုပေမဲ့
တစ်ညတစ်လေ အိပ်မက်ဆိုးမက်တတ်သည်
တစ်ခါက~~
ညနက်အချိန်မတော်တဲ့အချိန်ကြီး
အွန်းဆော့ အသံတစ်ခုကြောင့် နိုးလာသည်
"အမေ အဖေ အမေ.."
အွန်းဆော့ဘေးကိုကြည့်လိုက်တော့
ဝန်ဘင်းက သူ့မိဘတွေကိုအိပ်မက်မက်လို့ထင်တယ်
ပါးစပ်ကသူ့မိဘတွေကို ခေါ်နေပြီး မျက်ရည်တွေကျနေသည်
အွန်းဆော့လည်းထလိုက်ပြီး ဝန်ဘင်းရဲ့ကုတင်ဘေးကိုသွားကာ
"ဝန်ဘင်းနီး ဝန်ဘင်းနီး ထပါဉီး
ဝန်ဘင်းနီး အသိစိတ်လေးကပ်ပါဉီး"
အွန်းဆော့လှုပ်နိုးလိုက်တော့
မျက်စိဖွင့်လာပြီး အွန်းဆော့ကိုဖက်ကာတအီအီငိုတော့သည်
"ကိုကို အိပ်မက်ထဲမှာ..."
"အင်း ကိုကိုရှိတာမလို့ အဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ် ကလေးလေး"
အွန်းဆော့လည်း ဝန်ဘင်းရဲ့ ခေါင်းလေးကိုဖွဖွလေးပုတ်ပေးကာ ပြန်အိပ်ခိုင်းလိုက်သည်
မနက်ရောက်တော့
အစကတော့ ညကအိပ်ရေးပျက်လို့အိပ်နေတာလို့ထင်ပြီး မနှိုးပဲထားထားပေမဲ့ နေ့လည်ရောက်တဲ့အထိအိပ်ရာမထသေးသည့် ဝန်ဘင်း ကိုစိတ်ပူလို့ သွားကြည့်လိုက်တော့
ချွေးစေးပြန်ကာကိုယ်ပူနေတာကြောင့်
"ဝန်ဘင်းနီး သတိထားပါဉီး"
ဘယ်လောက်နှိုးနှိုးမထတာကြောင့်
"ဆွန်းဟန်ရေ ဟျောင်းကိုလာကူပါဉီး!"
"ဗျာ ဘာဖြစ်လို့လဲ"
အွန်းဆော့ဟျောင်းရဲ့အသံကြောင့် ဆွန်းဟန်ဆိုဟီးဟိုစလို့
ကောင်းတုန်းအခန်းထဲကိုဝင်လာရသည်
"ဟျောင်းရဲ့ ကျောပေါ်ကိုတင်ပေးပါဉီး"
"ဆွန်းဟန် ဟျောင်းဝန်ဘင်းကို ဆေးခန်းကိုခေါ်သွားမှာမလို့
ဒေါ်လေးကို ဆန်ပြုတ်ပြုတ်ခိုင်းပြီး လိုက်လာနော်"
YOU ARE READING
HEATHER / Eunbin ( eunseok and wonbin )
Fanfiction"ဝန်ဘင်းနီး မျက်ရည်ကျတာကိုမြင်ရင် ကိုကိုကစိတ်မကောင်းဖြစ်ရလိမ့်မယ်" RII7E
