YES,MAYBE

YES, MAYBE: CHAPTER 5

CLARK POV.

"Nandito na pala si Chris" pa ngiti kong sabi nang biglang bumukas yung pinto kaya agad akong napatayo

"Magkasama kayo?" Bungad kong tanong dito

"Bakit ka nandito?" Tanong naman ni Steve

"Gusto ko lang sana kitang maka-usap Chris" ngiting sabi ko ngunit masakit sakin na makita ang taong mahal ko na kasama ang taong pinapangarap nito

"Tungkol saan?" Tanong naman ni Chris na may pag alinlangan sa mukha nito

"Maupo muna kayo at nakapag handa pala ako nang makakain niyo pasensiya na Chris naki-alam ako" sabay tawa ko

"Ah p'wede bang dito na muna ako sa bahay mo maki-tira kahit hanggang katapusan lang, hindi kasi maganda ang pagsasama namin ni daddy" payuko kong sabi

"Babe?" Sabay tingin ni Steve kay Chris

"NO!" Malakas na pag-tanggi ni Steve

"At bakit" Malapitang tanong ko kay Steve

"May apartment ka naman siguro 'diba?" Ngiting tanong nito

"Makiki-tira nga ako 'diba" patawa kong sagot

"Ugh, can you please stay away from him?" Taas boses na sabi ni Steve na pina-kalma naman ni Chris

"Can you guys please calm down, okay come here Clark let's talk" sabay lapit ko naman ka-agad

"I'm sorry Chri—" putol na sabi ko n'ong biglang tumawag si Stefano

"Excuse me" paalam ko at agad na lumabas ng bahay para sagutin ang tawag

"K-kuya s-si d-daddy!" Nanginginig na boses ni Stef

"Calm down, bakit anong nangyari?"

"Nandito kami sa san lorenzo memorial hospital, pumunta ka dito dali"

"I'm on my way" sabay pasok ko sa sasakyan at hindi na nakapag-paalam

"What the hell is this happening?" Tanong ko sa isip ko habang nagmamaneho ng sasakyan

Dahil sa pagmamadali ko hindi ko na napansin na mas bumibilis na pala ang pag takbo ng sasakyan na may biglang tumawid na isang bata na naging dahilan ng biglaang pag hinto ko

"Ugh, what the F men" sabay hawak ko sa aking noo na may kaunting dugo, nagulat ako nung makita ko ang direksyon ng bata kanina ay wala na ito

"What, where's the, OMG!" Hinanap ko ang bata sa bawat direksyon na matatamaan ng mga mata ko ngunit wala ito, kahit sa ilalim ng sasakyan hindi ko makita ang imahe ng bata

Maybe i'm just stressed that's why, but kinda weird.

"Calm down Clark okay?" Bulong ko sa sarili sabay alis sa lugar na 'yon

At nong makarating na ako ay naka salubong na kaagad si Stef na hingal na hingal at pawis na pawis

"Stef ano na ang nangyari?" Agad kong tanong

"He's gone kuya, doctor said they did everything to make him survive but he's dead on arrival" mangiyak-ngiyak nitong paliwanag sa'kin at agad naman kaming tumungo kay daddy but I can't even want to see his face after all what happened to us

"No, I don't want to see him now" sabay talikod ko kay Stef

"But kuya, can you please forget that fucking misunderstanding between you and dad?"

"I'm sorry Stef, magkita nalang tayo sa funeral ni daddy" sabay talikod at pag tulo ng luha ko

I really can't deny that I felt guilt after what happened to him, I felt disappointed "ugh I hate this".

Palabas na ako ng hospital para bumalik sa bahay ni Chris, nang bigla kong naka bangga ang isang babaeng nag mamadali

"What the fuck men, hindi ka ba tumitingin sa dinadaanan mo?" Sigaw nito

"Oh!, I'm so—" hindi niya na pinatapos ang sasabihin ko at bigla nalang itong tumakbo papunta ka kinaroroonan ng daddy ko

"Wait relatives ba namin 'to?" Sabay sunod sa direksyon nito, susundan ko na sana siya nang bigla naman tumunog yung cellphone ko

"Oh shit si Chris" Agad ko naman sinagot

"Hi Clark how's tito?" Panguna nito

"Wala na siya"

"Oh my gosh, nakikiramay ako Clark" Sa mahinang  boses nito

"Yeah"

Agad ko naman ibinaba ang cellphone ko para sundan yung babae ngunit wala na ito, I don't know why I'm looking for her even I don't know her

"Bahala na!" Bulong ko sa sarili at agad na ako bumalik sa sasakyan