To Protect You +18 (Jenlisa G!P) ✓tamamlandı✓

Bir

Lisa's pov

Arabadan inmeden önce Sehun'a döndüm:

L: Çıkışta seni ararım.

Hafifçe başını salladı:

S: Kazanmana rağmen iki yılın ardından üniversiteye başladığın için heyecanlı mısın ?

İç çektim:

L: Heyecanlanmak kim, ben kim ? Zaten hakkım olan bir şeyi gerçekleştirmeye gidiyorum. Elimden alınıp süründüğüme emin olduktan sonra, sanki hediyeymiş gibi yeniden fırsat sunmasına mutlu mu olmamı bekliyorsun ?

Buruk bir ifadeyle gülümsedi:

S: Ne diyebilirim ki ? Haklısın...

Şapkamı düzeltirken kapıyı açtım:

L: Çıkışta haber ederim, o zaman alırsın beni.

Başıyla onay verdi:

S: Tamam, dikkat et kendine. Görüşürüz...

L: Görüşürüz.

Diyerek kapıyı kapattığımda, başımı kaldırarak fakültenin binasını uzunca incelemeye başladım.
O sırada Sehun çoktan gitmişti...

Derin bir iç çekişin ardından, tek omzuma taktığım çantanın ipini gergince kavradım:

L: Başlayalım bakalım...

~

Jennie's pov

J: Evet anne, fakültenin önündeyim.

...

J: Hmhm... kolay buldum binayı.

...

J: Tamam, tamam görüşürüz...

Telefonu kapattığım gibi cebime attım ve çantamın iplerini kavrayarak iç çektim:

J: Umarım kolay alışırım...

Bilirsiniz, eğer yeni bir yere gidiyor ve oradaki kimseyi tanımıyorsanız, üzerinizde mutlaka bir gerginlik olur.

Üniversiteye yeni başlayan her öğrenci gibi benim de üzerimde gerginlik vardı...

Binadan içeri girer girmez, koridordaki telaşlı kalabalığa karşı gözlerimi büyüttüm.

Anlam veremediğim için yavaş adımlarla yürürken, etrafımı incelemeye başladım; kimi profesörlerle konuşuyor, kimi derslik veya amfilerini arıyor, kimisi de aynı bölümde olan kişilerle iletişime geçmeye çalışıyordu...

Kaydolmak için okula geldiğim gün tesadüfen benimle aynı bölümde olan kızı gördüğümde gülümsedim.
Görünüşe göre o da bölümden birilerini veya ilgili profesörleri arıyordu...

Göz takibine alarak ilerlemeye başladığımda, birden kalabalığın arasına kaynayarak dengemi kaybettim. Zar zor sıyrıldığımda ise, ayağım takıldığı için o an refleksle karşımda sırtı dönük bedene yaslandım ve yanlışlıkla üzerine düştüm.

Kalkmaya çalışırken utançtan yüzüm kızarmıştı. Gözlerimi kısıp:

J: Gerçekten çok özür-

Fakat cümlemi tamamlayamadan üzerine düştüğüm kişi, omzunun üstünden tek kaşını kaldırarak dik dik yüzüme baktı:

L: Önüne baksana kızım !

Hemen kalktım ve kaşlarımı çatarak çıkıştım:

J: Ne kadar kabasın ! Ayrıca nereden senin kızın oluyormuşum ?