To Protect You +18 (Jenlisa G!P) ✓tamamlandı✓

Altı

Jennie's pov

Neredeyse bir haftadır Lisa ile görüşmemiştim...

flashback

Dudaklarıma kapanınca ne tepki vereceğimi bilemedim. Rahatsız olmamıştım ama şoka uğramıştım...

Birkaç saniye sonra şaşkınlıktan çıkıp karşılık verdiğimde, geri çekilerek bakışlarını kaçırdı ve boğazını temizledi:

L: Ben... Özür dilerim...

Diyerek ayaklanınca ben de ayağa kalktım:

J: Sorun nedir ?

Kafasını sağa sola sallamaya başladı:

L: Böyle olmamalıydı, hata yaptım...

J: Hayır, lütfen...

O an refleksle elimi koluna koyduğum için göz göze geldik. Neler olduğuna dair hiçbir fikrim yoktu...

Gözlerimin içine üzgünce bakarak yutkundu:

L: Üzgünüm...

Dedi ve beklemeden evimden ayrıldı...

flashback sonu...

O günden beri hiçbir şekilde iletişime dahi geçmemiştik...

Davranışına anlam verememiştim. Beni öptüğünde, içimde bir şeyler kıpırdandığını hissetmiştim ama pişman olması ve öpüşüne karşılık verdiğim hâlde ayrılması, üstüne açıklama daha yapmadan evimi terk etmesi, kendimi ister istemez kötü hissetmeme neden olmuştu...

...

Rosé'ye olanlardan bahsetmiştim ve tanımadığı hâlde Lisa'nın arkasından demediğini bırakmamıştı...

J: Rosé, dayanamıyorum ben mesaj atacağım...

Gözlerini büyüterek suratıma dik dik baktı:

R: Saçmalama ! Ne demek mesaj atacağım ??

Göz devirip ofladım:

J: Ya ama o günden beri asla konuşmadık. Nereye kadar kaçacak ? E adım da atmıyor, bari ben atayım, hm ? Olmaz mı...

Elini alnına vurdu:

R: Ya ne sabırsızsın... Biraz ağırdan satsana kendini tanrı aşkına !

Dirseklerimi sıraya koyup, yanaklarımı da avuçlarıma yaslayarak üzgün bakışlarla dudaklarımı büzdüm...

~

Lisa's pov

Bir haftadır Jennie'den kaçıyordum. Çünkü yapmaman gereken bir şey yapmıştım...

Yüzüme pansuman yaparken o kadar yakındık ki, duygularıma ve hormonlarıma engel olamayıp birden dudaklarını öpmüştüm...

Kendime koyduğum kuralı çiğnediğim ve Jennie'nin duygularını bilmeden böyle bir halt yediğim için kendime kızarak hemen evini terk etmiştim ama tabii ki iş işten geçmişti...

Hâl böyle olunca, ben de çözümü ondan kaçmakta bulmuştum...
Muhtemelen kaçarak ayıp ediyordum ama şimdilik elimden bir şey gelmiyordu. Çünkü onun da hayatını kendiminki gibi berbat edemezdim. O sıradan ve normal şartlarda yaşayan biri.  Bense belaya ne zaman bulaşacağı belli olmayan, çevresi ve ailesi tekinsiz bir mafya piçiyim...

...

Bugün neyse ki Jennie'yi görmeden ve ona görünmeden tüm derslere girmiş ve sorunsuzca okuldaki günümü tamamlamıştım...