Yan yana oturduklarında boşluğa ağır bir sessizlik çöktü. Duyulan tek ses, kendilerinden başka kimsenin duyamadığı kafalarındaki kükremeydi.
"Neden geri döndün?" sessizliği bozarak söze başladı.
"Yani seni kurtardığım için teşekkür etmiyor musun?" diye alay etti.
"T-teşekkür ederim..." parmaklarınla oynamaya başladın
"Geri döndüm çünkü buna mecburdum y/n Senden uzak durmak için ne kadar çabalarsam çabalayım, kendimi hep bu yere geri dönerken buluyorum," derin bir iç çekti.
"Bunlar anılar."
Ayağa kalktın ve Kanzashi'ye doğru yürüdü, onu yerden aldın "Bir daha benim için hayatını riske atmamalısın Akaza. Seni incitmek istemiyorum."
Kaşını kaldırdı ve alay etti, "Hayat mı? Pff, zaten cehenneme gideceğim."
Akaza aynanın yansımasından zayıf bedenine baktı, boynu morluklarla kaplıydı.
Ona arkadan yaklaştı, saç tellerini yana doğru sıkıştırdı ve morluklara hafifçe dokundu, "Acıyor mu?"
"O kadar da değil," diye içini çektin "Bu şekilde nasıl geri döneceğim?"
"Birkaç gün dinlenmelisin. Bu arada, geri dönmesi ihtimaline karşı ben burada olacağım." diye güvence verdi.
"Gerçekten yapmamalısın-"
"tehlikede olmana rağmen ısrar ediyorsun," diye zorla gülümsedi.
Yatağa uzanıp gözlerini kapattın.Ne kadar uğraşırsan uğraş, köşeden ona bakarken uyuyamadın
"Beni korkutuyorsun Akaza" dedin ve yataktan doğruldun
"Seni uyurken izlemek benim hobim," diye yanıtladı basitçe.
"Orada oturmak yerine burada bana katılabilirsin," yanındaki boşluğa hafifçe vurdu.
Akaza kıkırdadı ve ayağa kalkıp yatakta sana katıldı. yatağa uzandı, Akaza yavaşça başını okşarken gözlerini tekrar kapattı.
"Beni bir daha bırakmayacaksın değil mi?"
Kelimeler basitti ama canımı acıtıyordu. Bakışları buluştu ve gözlerindeki korkuyu görebiliyordu.
"Yapmayacağım."
‼️SUMUT‼️
Onu öpmeye çekerken hazırlıksız yakalandı, dudakları bir kez daha buluştu. Pozisyonunu değiştirdi ve dudakları ayrılmadan onun üstüne tırmandı. Öpücük ilk başta tutkuluydu ama dayanamadılar, birbirlerinin dokunuşlarını arzuluyorlardı.
y/n Yukata'dan kayıp üst vücudunu ortaya çıkararak soyunmaya başladığında öpücük sona erdi. Gözleri vücudundan yüzüne doğru kaydı.
"Sanırım Douma haklıydı, sen karşı konulmazsın." Pantolonunu çıkarıp saçlarını çözerek alay etti.
Dudakları onunkilere çarptı. Dilleri ileri geri hareket ediyor, her biri diğerini sıkıştırmaya çalışıyor. Kendini yavaşça üyesinin üzerine indirdi ve onun girişini hissederek yüksek sesle homurdandı.(Anlayan anladı diger türlü yazamam)
Adam zevkle başını geriye atarken o da yukarı aşağı zıplamaya devam etti.
"Ahh y/n beni delirtiyorsun!" inledi ve onun adımlarını hızlandırdığını hissettiğinde kalçalarını tuttu. Alt dudağı titredi, artık bu dürtüye dayanamıyor.
y/n Akaza'nın onu kaldırıp pozisyonunu değiştirmesi ve onun üzerine çıkmasıyla şaşırdı. Üyesini ona doğru itti ve bu onun yüksek sesle inlemesine neden oldu.
"Şimdi liderliği ben üstleniyorum" dedi.
Bir eliyle her iki yazısını da kafasına doğru tutarken, diğer eliyle ona daha da sert vururken kalçasını tuttu.
y/n inleyen bir karmaşaya dönüştü, boyunun ona girip çıktığını hissetti, bedenler hararetle birbirine bastırılmıştı. O yakındaydı ve o da öyle, birlikte aynı anda doruğa ulaştılar.
'Üzücü değil mi? Sahip olduğumuz bu aşk bizim elimizde değil," diye mırıldandı y/n vücutlarını battaniyeyle örterek.
Sözlerinde bir hayal kırıklığı tonu vardı. Ancak yapabileceği başka bir şey yoktu; insanlar ve iblislerin birlikte olması için yaratılmamıştı.
Akaza senin alnına bir öpücük kondurdu, "Birlikte olmamızı yasaklayan her şeye rağmen en azından hâlâ birbirimize sahibiz."
"Evet, bu anın kıymetini bilelim. Saklamaya değer bir anı," diye gülümsedi.
