Ask Vazgeçilmez -mi-

3.

Arda tam bir pislikti. Nasıl sevgili olmuştum ki onunla? Gerçekten pislik.

"Sana da insan gibi davranmak yakışmıyor. Normal hâline dönsene." Sözlerim her ne kadar kapak edici olsa da ses tonum yüzünden gülümsemesi genişledi.

"Yani sen insan olmayan birini mi seviyorsun?"

"Hayır ben insan olmayan birinden ayrılıyorum."

Gözlerine bir şaşkınlık oturdu. "Ben senden ayrılıyorum sanmıştım ama olsun. Eğer öyle demek istersen benim için sorun yok. Nasıl olsa senin gibi daha bir sürü kızla tanışacağım."

Yutkunarak üstüne yürüdüm. Aynı hizzaya geldiğimizde istemsiz bir gülüş yayıldı yüzüme. "Komik olma Arda. Biliyorsun ki senin acını taşıyacak biri değilim. Yani lütfen canımı yakmaya çalışma. Tamam, belki bir süre çıktık ama o kadar. Bitti ve artık özgürüz. Başka kızlar ve erkekler."

Aslında yalan söylüyordum. Arda benim için sadece bir erkek arkadaş değildi ki. O aslında dosttumdu. Büyük yanılmıştım.

Bir süre yüzüme bakıp kahkaha attı. "Öyle mi küçük kız."

"Evet öyle. Ama keşke bunu söylemek için buraya çağırmasaydın beni."

Kahkaha atmaya devam ederken ilerlemeye başladı. "Yeni erkeğinden seni evine bırakmasını istersin artık."

Evet, biliyordum. Beni burda tek bırakacaktı ve kendim eve dönecektim. "Hayvan," diye mırıldandım arkasından.