Ask Vazgeçilmez -mi-

1.

"Ne konuşmak istiyorsun Arda? Yine barışmak isteyeceksen bu sefer kararım kesin. İlk iki defa aldattığında seni affetmemeliydim. O zaman üçüncü de olamazdı."

Ama biliyordum ki yine özür dileyecekti. Onu seven kalbime karşı çıkmaya hazırlanırken kahkaha atmaya başladı.

"Hayır, hayır... Sen o şansı çoktan kaybettin. Artık istediğim biri bile değilsin."

Her ne kadar sevdiğinizden vaz geçmeye karar verseniz de bu tür kırıcı sözler canınızı yakıyordu. Bir şey söylememe fırsat vermeden devam etti.

"Ne oldu, şaşırmış gibisin. Kendini diğer kızlardan farklı mı görüyordun?"

"Aptal aptal konuşmak için mi çağırdın beni bu salak ormana?"

işlerimi sıkarak her kelimeyi vurguluyordum. Böyle yapmazsam sanki kendimi onun kollarına atacak ve suçum olmamasına rağmen af dileyecektim.

Sinir bozucu şekilde gülümsedi.

"Çok mu zoruna gitti? Ağlayacak gibisin."

"Senden nefret ediyorum Arda!"

"O zaman neden geldin?"

Cidden neden gelmiştim ben? Ne söylenebilirdi ki bu durumda? Daha ben bile bilmiyordum.

Öylece susarak dönüp gidiyordum ki sözleriyle donup kaldım.

"Önümde sıralanan onlarca kızdan birisi olduğun için pişman mısın Gece?"

"Erkeklerin hepsi mi senin kadar pislik?"

"Beni başkalarıyla karıştırma, hiç benzemem."

"Neden yoksa çok mu zoruna gitti?"

Kıkırdamaya başladı.

"Başkasına benzemediğini zaman geçtikçe anlayacaksın. Hiç bir erkeği beni sevdiğin gibi sevemeyecek, bensiz yapamayacaksın sen Gece!"

"Nerden biliyorsun, bence öyle olmayacak!"

"Beni affetmelerinden. Her şeye rağmen yanımda kalmandan."