abim ve ben

4.bölüm...

Abim kapıyı tıklayıp gelebilir miyim diye seslendiğide hemen gözlerimi sildim ve gelmesi için söyledim

Mert:"kızlar bi sorun mu var?"

Beyza:"hayır abi yok"

Mert:" emin misiniz?"

Sahil:"hmhm"

Mert:"bir sorun olursa söyleyin"

Sahil:" tamam abi"

abim geri gitmişti salona doğal olarak verdiğim o tepkiden dolayı merak etmişti

Benim gözümden yaşlar akıyordu ama nedenini bende bilmiyordum ya da belki artık taşmıştım?...

Beyza bana sarılmıştı ve bende koynunda ağlıyordum beyzadan başka beni anlayan arkadaşım yoktu...
Normalde ağlamamı asla istemezdi ama bu sefer galiba gerçekten kötü olduğumu ve dolduğumu anlamış olması lazım ki ağlamama izin veriyordu rahatlamam için..

Abimide istiyordum yanımda fakat her şeyi abime anlatamazdım ve beni bu halde görmesini istemiyordum

Beyza bir yandan saçımı okşuyordu
Ailemden görmediğim sevgiyi o ve abim bana gösteriyordu...

Onları gerçekten çok seviyordum ve çok değer veriyordum

Bi süre sonra ağlamayı kesmem gerektiğini fark ettim...

Sahil:"ben bi lavaboya gideyim"

Beyza:"tamam bekliyorum"

*kalkıp lavaboya giderim*
*kitlerim kapıyı*

Aynada kendime bakıyordum ve küçükken bebekleri üzülmesin diye hepsiyle birlikte uyumaya çalışan,her şeyini paylaşan-hala paylaşıyorum-,hayvan aşığı birisi-hala hayvan aşığıyım-,her şeye pozitif bakan ve hep güler yüzlü ufak bi kız büyüdüğünde nasıl bu hale gelmiş olabilirdi ki?...

Kafamda milyonlarca soru milyonlarca karışıklık vardı ve bunların hepsiyle savaşmaya çalışıyordum...çok zordu çok zor her şey üst üste üstüme geliyordu delirmek üzereydim ses çıkaramıyorum içeri gitmesin diye hıçkırıklarımda boğuluyorum...

*yüzüme aniden su vururum*

Nefesim daralıyor nefes alamıyordum kendimi sakinleştirip bir an önce cam kenarına çıkmak istiyordum

Sakinlemiştim ve yüzümü yıkayıp beyzanın yanına odama geri gitmiştim

Camın kenarındaydık nefes almaya çalışıyordum

Bi zaman sonra derin nefes almayı başarmıştım ve kendime gelmiştim

Beyzayla birlikte telefonları odaya bırakarak Mert abimin yanına salona gideriz ve koltukta yanına otururuz

Ben mert abime sarılarak oturmuştum o da bana sarılmıştı sonra beyzayı da kolunun altına alıp sarılmıştı
Beyzayı da kardeşi olarak görüyordu
3ümüzde sarılıyorduk birbirimize

Ki dışarıdan şu sesi duyana kadar...

Poyraz;"SAHİL! ÇIK KAPININ ÖNÜNE HEMEN!"

*hemen Mert abiye sarılmaktan çekilmiştik ikimizde beyzayla*

Mert:"o kim? Noluyor?"

Sahil:" ab-abi  *o an şoktan konuşamamıştım*  neyse abi bi şey yok
Arkadaşımız hemen geliyoruz bekle

*beyzayla birlikte hemen dışarı koşmuştuk daha fazla bağırmasın diye*

Dua ediyorduk Mert abim bizi takip etmesin veya balkondan izlemesin diye...fakat biz aşağı inene kadar Mert abi balkona çıkmıştı...

Biz aşağı indiğimiz gibi poyraz beni kolumdan tutup duvar kenarına çekmişti Beyza ise beni kendi yanına almaya çalışıyordu yani poyrazın elini kolumdan ayırmaya çalışıyordu...

Poyraz:"sana demiş miydim senin peşini bırakmayacağım diye ha!"

Poyraz:"demediysem de demiş olayım o zaman şu an!"

Kolumu sıkıyordu ve acımıştı zaten kollarım çizik doluydu yaraları sıktıkça daha çok yanıyordu...

Sahil:"kolumu bırak!"
*kendimi geriye doğru çekerim elinden kurtulmak için*
*ama başarısız olmuştum ve beni daha çok çekmişti kendisine kolum daha çok acıyordu*

Sahil:"kolumu bırak canımı yakıyorsun! Adamsan adam gibi konuş konuşmaya geldiysen!"

Beyza tekrar tekrar deneyim ayıramayınca şöyle yapmıştı

Beyza:"YETER BIRAK KIZI!*beni diğer kolumdan tutup poyrazı iterek*
*kolumu poyrazdan kurtarabilmişti o şekilde*

Ve Mert abi de olanlara artık dayanamayıp bi sinirle aşağı inmişti ve bize doğru hızla geliyordu...
Ben iyice korkmuştum...
Bi abime bi Beyza bide poyraza bakıyordum...

Poyraz hala abimi görmemişti ki tekrar yanımıza geldi Mert abi gelmeden önce

Beni iki omzundan tutup yüzüne yaklaştırdığında tam konuşacakken Mert abi gelmişti bu yüzden benim bi şey yapmama gerek kalmadan poyrazı yakasından tutup duvara hızla savurmuştu bile

Bi tabiki yinede Mert abimi durdurmaya çalışıyorduk başına o da bela almasın diye

Sahil:" abi dur bırak!"
Beyza:" abi gel boş ver biz hallederdik abi!"

Mert:" kızlar kapatın çenenizi sizinle ayrı sonra konuşucaz!"

İkimizde durmak zorunda kalmıştık çünkü ikiside de o an karşı çıkamazdık gücümüzde yetmezdi zaten

Mert abim poyrazı tehdit edip yakasından tutuyordu ve duvara poyrazı vurup duruyordu her ne kadar poyraz kaçmaya çalışsada kaçamıyordu