abim ve ben

5.bölüm...

Mert:"Bİ DAHA O KIZLARA ELİNİ SÜRDÜĞÜNÜ GÖRMEYECEĞİM!"

poyraz:"SÜRERSEM NAPICAKSIN HA!"

sahil:"POYRAZ KENDİNE GEL!"
O an abime O şekile sesini yükseltince cinlerim tepeme çıkmıştı zaten sinirliydim bide abime O şekilde sesini yükseltince delirmiştim ve o an abimi itip onun yerine geçip poyraz yumruk atmıştım ve tam burnuna denk gelmişti kanıyordu... sinirden çok sert vurmuş olmam lazımdı ki kanamıştı...

Sahil:"ABİME NASIL SESİNİ YÜKSELTİYORSUN SEN KENDİNE GEL"

Mert:"SAHiL GEL BU-"

Poyraz:"dua et güzelim sana zarar vermiyorum bu burnumdaki yarayı senden hatıra olarak saklayacağım hep aklımda kalacak!"

Beyza:" YETER ARTIK VE ARSIZ SEN NASIL BI YÜZSÜZSÜN YA!"

*poyrazdaki çakıyı hatırladım ve cebinden hemen çektim çakıyı*

Tam çakıyı onun yüzüne vuracakken beni abim durdurtmuştu ve beyzaya beni teslim etmişti, çakıyı elimden alıp poyrazın eline verip sertçe sıktırıp elini kestirttikten ve çakıyı onun eline batmasını sağlandıktan sonra itip onu ordan uzaklaştırtmıştı ve o gidene kadar aynı şekilde durup sanki donmuş gibi gidişini izlemiştik emin olmak için...

Şimdiyse Mert abime açıklama kısmındaydı...
Ne desek inanırdı ki bu olaydan sonra?...

Abim bize dönerek şunu dedi
Mert:"artık bi açıklama yapmayacak mısınız"*sinirli bi sesle söylemişti*

Benim yerime Beyza açıklama yapmaya karar vermişti ki hemen atladı

Beyza:"abi düşündüğün gibi değil gel içeri gidelim her şeyi anlatacağız en başından"

Mert:"öyle olsun hadi yürüyün önden!"

3ümüzde hemen içeri gitmiştik
Benim gözlerim doluydu yine bunlar nasıl yaşandı ben bunları nasıl yaptım yine kafamda milyonlarca soru vardı ağlamamak için zor duruyordum nasıl yaptım ki.. nasıl?...

Yerde oturmuştuk üçgen kurup ama ben beyzaya yakın oturmuştum ve sweetshirt'imin kollarını ellerime kadar çekmiştim...

Mert:"kimdi o çocuk söyleyin artık!"

Beyza:"abi bak o çocuk bu gün okula yeni geldi ve geldiğinden beri Sahil'e gözünü dikmiş derste falan da bir sürü rahatsız edici şeyler yaptı zaten o yüzden geldik eve Sahil rahatsız oldu diye yoksa karnının ağrıdığı falan yoktu ve 10 dakika önce falan da bu mesajları attı Sahil'e *bana yazdığı bütün mesajları abime okutur* bak bunları dedi sonra bizde cevap olarak orda okuduklarını yazdık ve arsızca az önce de işte evi nerden buldu bilmiyoruz ama gelmiş işte büyük ihtimal bu her yerde de Sahil'i takip edecek, saplantılı psikopat!"

Diye bi açıklama yaptı ve Mert abiye baktığımızda iyice sinirlendiğini anlamıştık koekuyorduk o da başına bela alacak diye... gözlerimden yaşlar akamaması için kendimi zor tutuyorum bu yüzden konuşamıyordumda, konuşsam ağlayacaktım çünkü...

Mert:"Sahil konuşsana!"

*gözümden yaşlar akmaya başlar istemsizce ben kendimi ne kadar tutsamda*

Hareket dahi etmiyordum...
Çok fazla sıkmıştım kendimi...
Kaskatıydım ve sadece gözümden yaşlar akıyordu bi yere dalmış kalmıştım...

Beyza:"Sahil! Sahil!*dürterek ve hafif sallayarak*

Mert:"Sahil bana bak!"

*gözlerim kısılıyordu ve o an istesemde cevap veremiyordum çenem uyuşmuştu, kelimeler ağızımdan çıkmıyordu*

Aniden vücudum kendini salmıştı,gözlerim kapanmıştı gerisini ben hatırlamıyordum...
Yere serilmiştim...
Bayılmıştım... bunun sebebi kendimi çok sıkmam,stres olmam ve uzun zamandır içime attıklarım olsa gerekti vücudum artık dayanamayıp kendisini salmıştı...

               *o sırada yaşananlar*

Beyza:"SAHİL HAYIR ABİ!"*beyza'nın gözleri dolmuştu*

Mert:"dur sakin ol çekil korkma!"

İkiside aslında panik yapıp korkmuştu

*Mert,Sahil'i kucağına almıştı ve koltuğa oturmuştu, Sahil kucağına uzanık baygındı*

Mert:"Sahil uyan lütfen uyan bak aç gözünü lütfen"*Hafif hafif Sahil'in yanağını tokatlar gibi yaparak*

Beyza:"abi bi şey olmasın lütfen bi şey olmasın"*ağlayacak gibiydi*

Mert:"korkma abim olmaz ona bi şey olmayacak olmasına izin vermem"

Mert:"Sahil! Sahil"

                              ♡♡♡

Yavaş yavaş gözlerim açılmaya başlamıştı,
*kısık gözlerle abime bakarım...*

Mert:"Sahil abim nasılsın güzelim iyi misin?"

Beyza:"Sahil bak bana lütfen"

Sahil:"abi uykum var...*kısık ve yorgun bi ses tonuyla*

Bu bayılmamdan dolayı olmuştu uykumun gelmesi...