අකේශියි මමයි ආපහු පල්ලෙහාට ගියා. අකේශි අම්මත් එක්ක එයාලගේ තාත්තාව හම්බෙන්න ගියා. මම මලීශලා ඉන්න තැනට ගියා. එතනට ගිහින් හිටගන්නකොට මලීශයි අනුයි තෙනුයි මන් දිහා අමුතු විදිහට බලලා හිනා උනා. සමහරවිට එයාලට සැක හිතිලද දන්නේ නෑ කියලා හිතුන නිසා මන් එයාලා අහන්නත් කලින් ඒකට උත්තර දුන්නා.
"මායි අකේශියි මන් එයාට ගත්ත තෑග්ග බලබල හිටියේ අනේ.. වෙලාව යනව තේරුනේ නෑ.."
"ආ එහෙමද හා ඉතින්.. අපි ඇහුවේ නෑනේ.."
මලීශා එහෙම කියලා අනුයි තෙනුයි එක්ක හිනා උනා. ඇත්තටම එයාලා මොනවාහරි දන්නවද දන්නේ නෑ කියලත් මට හිතුනා. අනේ මන්දා එයාලා දැනගත්තොත් මේකට කොහොම රියැක්ට් කරයිද කියලා. මොකද මේක සාමන්‍ය සම්බන්දයක් වගේ නෙවෙයිනේ ඉතින්.
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
"අහිංසා.. අපි දැන් යමුද.. මට දැන් නම් මහන්සියි අනේ.."
"ඔව් මලීශා දැන් නම මටත් මහන්සියි අනේ.. නිදිත්මතයි.."
"එන්නකෝ අපි ගිහින් අකේශිට කියලා යමු නේද.."
"ම්ම්ම් හරි යමුකෝ එහෙනම්.."
මායි, මලීශයි, අනුයි, තෙනුයි, අකේශිව හම්බෙන්න ගියා. එයා අම්මයි තාත්තයි එක්ක මිදුලට වෙලා හිටගෙන හිටියා. එයාලගේ තාත්තා පෙනුමෙන් ටිකක් සැර පරුශ කෙනෙක් වගේ. අම්මා හරි අහිංසක පාටයි බෝනික්කෙක් වගේ. අපි එයාලා ඉන්න තැනට ගියා.
"මලීශා ඔයා අහන්නකෝ..."
"හරි ඉදාම්.. මන් අහන්නම්..."
"අකේශී.. අපි මේ යන්න කියලා හැදුවේ.."
"ආ පුතාලා යන්නද හදන්නේ.. චුට්ටක් ඉන්න පුතේ මන් වාහනයක් ලෑස්ති කරලා දෙන්නම්.."
"හරි ආන්ටි..."
"ඔයා යන්නද හදන්නේ අහිංසා.."
"ම්ම් ඔව් අකේශී අපි මේ යන්න හදන්නේ.."
"ගෙදර ගිහින් මට මැසේජ් එකක් දාන්න හොදද.. අමතක කරන්න එපා ම්ම්ම්..."
"හරී මන් දාන්නම් අකේශී..."
එයා මගේ ඔලුව අතගාලා මන් ගානටම නැමිලා මගේ මූණ දිහා බලාගෙන ඒක කියපු විදිහට මන් ඇත්තටම ගොඩක් ආස කලා. මට එයාව දාලා යන්න බැරි උනා. ඒත් ඉතින් යන්නම එපැයි. අකමැත්තෙන් උනත් මාත් යන්න හිත හදා ගත්තා නිදිමත නිසාම. මොකද හෙට ස්කෝලේ යන්නත් එපැයි. අද ඉතින් මලීශත් ඉන්නේ වෙනම ලෝකෙක තමයි ඉතින්. එයාට අද කවීශ්ව හම්බුනානේ. දෙන්නගෙ හරි කෝලම් දැන්. දවසම ෆෝන් එකේ තමයි මලීශත්. ඒ නිසා එයාට මන් අකේශී එක්ක ගියපු එකත් ගානක් නැතුව ඇති.
