_මාස කිහිපයකට පසු_
"මලීශා.. ඉක්මනට එන්න ළමයෝ.. කීයටද යන්නේ.. එක්සෑම් එක තියෙන්නේ අද මිසක් හෙට නෙවෙයි.."
"හරි හරි අම්මා මේ එනවා...."
"අහිංසා.. කෝ අද දෙන්න පුතේ.. මේ පිරිත් නූල බදින්න.. මලීශත් ආවහම අපි ඔයලාගේ අම්මාට කතා කරමු හොදද..."
"හරි පුංචී... කොහොමත් අම්මා දැනටමත් බලන්න ඉන්නවා ඇති අපි කතා කරනකන්..."
"ඔන්න මන් ආවා... අහිංසා අපි යමු..."
"ඔහොම ඉන්නවා ළමයෝ.. කෝ අත දික්කරනවා මේ පිරිත් නූල බදින්න.."
"ම්ම්ම්ම් බදින්නකෝ.."
"අපි ලොකුඅම්මාටත් කතා කරලම යමු.. එයා බලන් ඉන්නවා ඇති අපි කතා කරනකන්..."
"හෙලෝ.. අම්මේ...."
"අනේ පුතේ.. මන් ගොඩක් වෙලා ඉදන් බලන් හිටියේ කතා කරනකන්..."
"මන් දැන් යන්න හදන්නේ අම්මේ..."
"අනේ මයෙ දූට සම්මා සම්බුදු සරණයි... හොදට විභාගේ ලියන්න ඕනී හොදද.."
"හරි අම්මේ.. මන් මට පුලුවන් උපරිමයෙන්ම හොදට ලියනවා..."
"ඔන්න මලීශා දුවේ ඔයත් හොදට විභාගේ ලියන්න ඕනි හොදද..."
"හරි හරි ලොකු අම්මේ.. මාත් හොදට ලියන්නම්කෝ...."
"එහෙනම් අපි තියනවා අම්මේ... පරිස්සමෙන් ඉන්න.. බුදු සරණයි..."
"හරි පුතේ.. මයෙ දරුවෝ දෙන්නටත් තුනුරුවන්ගේ සරණයි..."
^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^
"නිශූ... ඔයා ආවද.. මන් මේ ඔයා එනකන්මයි හිටියේ..තව ටික්කින් අපිට ඇතුලට යන්න පුලුවන්.. ගිහින් බලමු අපේ ඉන්ඩෙක්ස් නම්බර් කොහෙද තියෙන්නේ කියලා..."
"හරි අකේශී..."
"අනේ අනේ උබලත්... උබලට අදත් මාන්දම් තමයි නේද.. බය නැද්ද යකෝව් උබලට..."
"මට නම් එහෙම ලොකු බයක් නෑ මලීශා... මගේ කෙල්ල හොදට මේක කරගන්නවා කියලා මන් දන්නවා..."
අකේශී එහෙම කියලා හරි ආදරෙන් මගේ ඔලුව අතගෑවා.. ඇත්තටම මන් දැනන් හිටියේ නෑ ඒ වෙලාවේ එයා ලොකු දෙයක් හිතේ හිරකරගෙන ඉන්නවා කියලා.. එයාගේ හිනාවේ පුංචිම වෙනසක්වත් මන් දැක්කේ නෑ එදා..
