Διχασμένη Ψυχή

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 7

Μια μέρα πριν το Φεστιβάλ, και η Λούνα πήγε να αγοράσει κάποια φορέματα και παπούτσια.
Κοίταζε τις βιτρίνες μέχρι που είδε το τέλειο φόρεμα.
Ήταν μπλε σκούρο, κοντό, σε στενή γραμμή, με χρυσές λεπτομέρειες στα πλάγια και ανοιχτή πλάτη.
Όταν το είδε ήξερε πως θα ταίριαζε απίστευτα με τις μπλε γόβες της.
Μπαίνει στο μαγαζί και χωρίς δεύτερη κουβέντα το αγοράζει.
Φεύγοντας έκατσε δίπλα, σε ένα εστιατόριο, για να φάει μιας και δεν είχε μαγειρέψει τίποτα.
Αφού τελείωσε το φαγητό της πέρασε από την στολισμένη για το Φεστιβάλ πλατεία.

Ήταν γεμάτη με κορδέλες σε σατέν ύφασμα, σε διάφορα χαρούμενα χρώματα,σημαιάκια και λουλούδια.
Οι πάγκοι για τα εκθέματα είχαν ήδη στηθεί μιας και αύριο ηταν το Φεστιβάλ.
Υπήρχαν μεγάφωνα κατά μήκος της πλατείας τα οποία θα εξέπεμπαν μουσική, αλλά και τους διάφορους λόγους του Δημάρχου και λοιπών.

Τελειώνοντας την βόλτα της γύρισε στο σπίτι και ετοιμάστηκε να κάνει μια μεγάλη αλλαγή.
Φώναξε μια φίλη της, την Ιζαμπέλα, η οποία ήταν κομμώτρια.
Έβαψε τα μαλλιά της μαύρα με μοβ, φούξια και ροζ ομπρε.

Ευχαριστημένη από το αποτέλεσμα πλήρωσε την Ιζ και πήγε στην κουζίνα να φτιάξει ένα καφέ.

Είδε το κολλημένο χαρτάκι ,στο ψυγείο, με το τηλέφωνο του Ιβάν Στάνφορντ και αποφάσισε να τον καλέσει, μάταια όμως, αφού το τηλέφωνο δεν υπήρχε.
Η Λούνα δεν απογοητεύτηκε όμως.

Ήπιε το καφεδάκι της χαλαρά, κι έβαλε στον Μαξ να φάει.
Ύστερα πήρε την κιθάρα που της είχε κάνει δώρο ο Αντρέ και έπαιξε για ώρες.
Όταν τελικά πήγε 11μ.μ. έπλυνε τα δόντια της, φόρεσε τις πιτζάμες με τα αρκουδάκια κι έπεσε για ύπνο.
Την περίμενε μεγάλη μέρα αύριο.
Πρώτα το Φεστιβάλ και μετά το εργαστήριο.
Έπρεπε να ξεκουραστεί.