bilmiyorum.
hayat bazen bizim işlediğini düşündüğümüz şekilde gitmiyor.
tam oturdu derken olmadığını göstermek için hamleler karşımıza çıkıyor.
tam olmadı derken oluveriyor.
bunlar fazla, karışık, belirli, belirsiz, irili, ufaklı düşünceler.
hepsini şimdi açacak mıyım?
hayır.
açmayacağım.
ama bu günlük benim.
istediğimde konuşur, istediğimde susarım.
peki ne mi yazacağım?
beni, hislerimi, düşüncelerimi ve sizi.
siz.
ailem.
ailem bildiklerim.
iyisiyle kötüsüyle.
sizi çok seviyorum.
ve bu günlükleri kendime, size adıyorum.
adınızı vermiyorum.
ama sıranız geldiğinde anlayacağınızı söylüyorum.
o zaman girişi söyle bitiriyorum:
bunca olayın içinde, hayatın kendisinde benimle olduğunuz sürece yazılarımda, aklımda, kalbimde olacaksınız.
o hâlde,
sonra görüşürüz.
