bugün çok sevdiğim iki arkadaşımla oturduk.
biri eros, diğeri anakin.
kim olduklarını sonra açıklayacağım.
ama onları çok seviyorum.
anlatamayacağım kadar çok hem de.
bana çok iyi gelen insanlar.
yanlarında kendim olabildiğim, güvende hissettiğim, dilediğimce konuştuğum, ağlayıp güldüğüm kişiler.
bugün de karşılarında ve hatta eros'un kollarında ağlarken utanmadım.
içim rahatladı.
zaten buna ihtiyacım vardı.
ihtiyaç.
bu çok zaaf olabilecek, tehlikeli bir sözcük aslında.
sadece sözcük de değil, durum.
ama yine de söylemekten gocunmayacağım şeyler arasındadır bu.
arkadaşlarıma ihtiyacım olduğu.
onlara teşekkür etmiş olsam da burada hem anısı kalsın, hem de teşekkür tazelensin diye yazmak istedim.
yazmak istedim çünkü benim için önemliydi.
neyse.
anakin'in de söylediği gibi.
ikiliyorum.
şimdilik defoluyorum.
