herkesin kendini kaybettiği bir sınır olduğunu düşünüyorum.
fakat bazen bu sınırların denk gelişleri bir dizilime bağlı olabiliyor.
kısaca aynı anda herkes kafayı yiyebiliyor.
ben bu dizilime 'sapma tutulması' diyorum.
çok boktan bir şey.
ne zaman geçiyor, ne zaman geliyor ve ne kadar sürüyor bilmiyorum.
sadece geliyor.
ve insanların özellikle ilişkilerini ve diğer etkenleri etkiliyor.
sanırım şu an bunu yaşıyoruz.
eğer yanılıyorsam da,,
sanırım ben bir döneme girmiş oluyorum.
arkadaşlıklarımı ve eylemleri gözden geçirmem gereken bir dönem.
memnunsuzum.
ama yapacak başka bir şeyim yok.
her şeye rağmen sağlıklı kalmaya ve öyle düşünmeye çalışıyorum.
sevdiğim insanlarla kalmaya çalışıyorum.
ama ben bunu denerken o taraftan yara almak çoğu zaman can sıkıcı olabiliyor.
şimdi olduğu gibi.
halledebilirim.
halledebiliriz.
şimdilik aklıma yazmaktan başka bir çözüm gelmiyor.
