Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
???
Yawrular Kürtçe kısımlar biraz fazla olacağı için oraları italik(yatay) yazıyla Türkçe yazıcağım haberiniz olsun.
,,,
Çocukların yakalarından tutan Ömerle birlikte salona girince karşımda kesinlikle böyle bir manzara beklemiyordum. Bir sürü bıyıklı, şalvarlı adamlar. Hepsinin gözü anında bizi bulmuştu. Bir sürü çift göz afallamama neden oldu. Ömer çocukları nazikçe(!) salona fırlatarak sert bakışlar attı. Bıyıklı adamlardan biri Ömer'e bakarak konuştu.
"Hoşgelmişsen oğlum"
"Hoşbuldum baba"
"Arkadaşın kimdir?"
Arkasını dönerek bana baktı sonra tekrar babasına döndü
"Arkadaşım Mustafa'nın kardeşidir. Bu gün misafirimizdir"
Konuşmalarından tek bir kelime dahi anlamıyordum. Kaşlarımı anlamaya çalışarak çattım o sırada Ömer bana bakıp göz kırptı. Ona gülümseyerek baktığımda başka bir bıyıklı adam bizim romantik atmosferin içine sıçarak Ömer'e bir şeyler söyledi
"Ömer oğlum Mustafa kimdir"
"Amca Mustafa benim üniversite arkadaşımdır"
"Üniversite nedir"
"Okul emmi okul"
"Ömer ne diyorsunuz?" diye sordum kısık bir sesle
"Kim olduğunu soriler" diyince aklıma kapının önünde bana söylediği şey geldi. pot kırmamak adına
"BEN MUSTAFA'NIN KARDEŞİYİM" diye bağırdım. Bağırışımla tüm gözler beni buldu. Pot kırmıyayım derken ortalığın amına koymuştum. İşte bu tam benlik bir hareketti illa kendimi rezil edecektim.
Ömer gülmemeye çalışarak dudaklarını bastırdı. İçlerinden bir bıyıklı daha bana bakarak Ömerle anlamadığım bir dilde konuşunca gözlerim dolmuştu. Rezil olunca hep aglayacak gibi olurdum.
"Ömer oğlum bu çocuk ne diyor"
"Amca Kürtçe bilmiyor o"
"Viyy senin ne garip arkadaşların vardır oğlum"
Ömer hafiften gülmüştü.
Salondan çıkarak geniş mutfağa doğru gittik. Serçe parmağını hafifçe benim parmağıma değdirerek göz kırptı. "İyisen?" Ona bakıp hafifçe gülümsedim. Bu geçen 4 ayda artık onun dilinden anlar olmuştum resmen, soru eki kullanmamasına rağmen. Gözlerimi kırpıştırarak kafamı salladım. "İyiyim" mutfağa girdiğimde bir sürü yaşlı ponçik teyzeler hamur açıyorlardı. İçlerinden biri Ömer'i görünce yüzünü kocaman bir gülümseme kapladı.
