ကျွန်တော့်နာမည် ထွန်းထွန်းပါ တော်တော်များများကတော့ ကျွန်တော့်ထက်ကြီးကြီးငယ်ငယ် ကိုထွန်းလို့ခေါ်ကြပါတယ်
ကျွန်တော်ကပုဂ္ဂလိကရုံးတစ်ခုမှာရုံးပိုင်းအလုပ်လုပ်ပါတယ် ပြောချင်တာကဒီလိုဗျာ
ကျွန်တော်တို့ရုံးမှာမန်နေဂျာယောကျာ်းမဟုတ်ဘဲမိန်းမဖြစ်နေတာ မိန်းကလေးမန်နေဂျာဆိုတာထူးဆန်းတဲ့အရာမဟုတ်ပေမယ့် ထူးဆန်းတာကသူ့ပုံစံနဲ့အသက်အရွယ်ကြောင့်ဗျ သူ့အသက်က ၃၀ကျော်ပဲရှိသေးတာ ကျွန်တော်က ၂၁ဆိုတော့မမကြီးအရွယ်ပေါ့ဗျာ အဲ့အပြင် သူ့ရုပ်ကအသက်ထက်နုနေတာ မသိရင် ကျွန်တော်နဲ့အသက်သိပ်မကွာသလိုပဲထင်ရတယ် အဓိကကတော့
ရုပ်လည်းလှသလို bodyကလည်းအမိုက်စားဖြစ်နေတာပဲ မန်နေဂျာပေမယ့်သူ့ကိုတစ်ရုံးလုံးက မမမြတ်လို့ခေါ်ကြတယ်
သူကရုံးလာရင် uniformကိုမှအရောင်တွေနဲ့ဝတ်တတ်တယ် အပေါ်ကအင်္ကျီအဖြူခံကိုမှ coatထပ်ဝတ်ပြီးအောက်က office skirtနောက်ကွဲလေးနဲ့ဆိုတော်မြင်ယောင်ကြည့်ပေါ့ coatကိုကြယ်သီးမတပ်ဘဲဝတ်တော့ အောက်ကအင်္ကျီအောက်မှာတင်းနေတဲ့နို့ကြီးတွေကိုမြင်ရတာပေါ့ အပေါ်မှာအင်္ကျီကာထားလို့သာပဲ အတိုင်းသားသာမြင်ရရင်ဘယ်လောက်တောင်နို့ကြီးတွေလှနေမလဲမတွေးတတ်အောင်ပဲ ဖင်ကြီးတွေဆိုတာစကပ်ပေါ်ကိုတင်ထွက်နေတာ သူ့ကိုတွေ့တိုင်းလီးတောင်ရတာပေါ့ ဒါပေမယ့်ကိုယ့်ရဲ့မန်နေဂျာဖြစ်နေတာ ဇာတ်လမ်းလည်းသွားမစရဲဘူး ဒါပေမယ် သူ့နို့တွေဖင်တွေတော့ခိုးခိုးကြည့်ရတာပေါ့ ဒီလိုနဲ့တစ်ရက်ကျရုံးဆင်းချိန်ရောက်တော့ပြန်ဖို့ပြင်နေတာပေါ့ဗျာ
ပြန်တဲ့သူကလည်းပြန်ကုန်ပြီ အဲ့အချိန်မှာ
''ဟဲ့ကိုထွန်း နင့်ကိုမမမြတ်ခေါ်နေတယ် သွားလိုက်ဦး''
ရုံးဆင်းချိန်ကြီးကိုဘာခိုင်းဦးမလဲမသိဘူးတွေးပြီး ရုံးခန်းထဲဝင်သွားလိုက်တယ်
''မမမြတ် ခေါ်တယ်ဆိုလို့''
''aww အေး ထိုင်ပါဦး မင်းကိုခိုင်းစရာလေးရှိလို့''
ကျွန်တော်လည်းသူ့ရှေ့ကခုံမှာထိုင်လိုက်တယ်
''ဟုတ် ကျွန်တော်ဘာလုပ်ပေးရမလဲ မမမြတ်''
