ထူးခန့်တစ်ယောက်ဆေးကျောင်းတက်ဖို့အတွက်မန္တလေးမှာရှိတဲ့အဒေါ်ဖြစ်သူဆီရောက်နေတာ ၃လ ကျော်ရှိပြီဖြစ်သည်
နယ်မှာကျန်ခဲ့တဲ့အဖေနဲ့အမေကတစ်လတစ်ခါတော့လာတတ်တယ် အခုလည်းအဖေနဲ့အမေကိုကားဂိတ်လိုက်ပို့ပြီးပြန်ရောက်လာတော့သူငယ်ချင်းနဲ့လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ချိန်းထားသေးတာကြောင့် ဆိုင်ကယ်ကိုအိမ်ရှေ့မှာပဲရပ်ခဲ့ပြီး ပေါ့ပေါ့ပါးပါးဖြစ်အောင်အင်္ကျီဝင်လဲဖို့အိမ်ထဲဝင်လိုက်တယ် တီခိုင်အပြင်သွားပုံပေါ်သည် သူ့ဆိုင်ကယ်ကိုမတွေ့သလိုအသံလည်းမကြား ဒါနဲ့ထူးခန့်လည်းအနောက်မှာလှမ်းထားတဲ့အင်္ကျီကိုသွားယူရင်း မျက်လုံးကအောက်မှာလှန်းထားတဲ့
တီခိုင့်ပင်တီတွေဆီအကြည့်ရောက်သွားပြီးစိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်သွားတယ်
ဒေါ်လေးနာမည်ကဒေါ်မျိုးမျိုးခိုင် ထူးခန့်ကတော့တီခိုင်လို့ပဲခေါ်တယ်အသက်က ၄၀ ဝန်းကျင် ကလေးမရှိပေမယ့် အပျိုကြီးတော့မဟုတ် တစ်ခုလပ်လို့ပြောရမည်
လွန်ခဲ့တဲ့၁၀နှစ်ကျော်ကချစ်တဲ့သူနဲ့ယူထားပြီးမှယောကျာ်းကမကောင်းလို့ ကွာရှင်းလိုက်တယ်လို့မေမေတို့ပြောတာကြားဖူးပေမယ့် သူ့ယောကျာ်းကိုတော့ထူးခန့်သေချာမမှတ်မိပေ
တီခိုင်ကအသားဖြူဖြူ အရပ်မနိမ့်မမြင့်
မဝပေမယ့်ပြည့်တဲ့အထဲပါတယ် ထူးခန့်တစ်ယောက်အဒေါ်ဖြစ်သူကိုစိတ်ထဲတစ်မျိုးဖြစ်နေတာ နည်းနည်းတော့ကြာပြီ ဒီကြားထဲအင်းစက်စာတွေဘာတွေဖတ်ဖြစ်တော့ပိုဆိုးလာသည် တစ်ခါတစ်ခါအဒေါ့်ကိုပါမှန်းထုတတ်လာတယ် အခုလည်းသူ့ပင်တီကိုတွေ့တော့စိတ်ထဲမရိုးမရွဖြစ်လာတာနဲ့လှန်းထားတဲ့ထဲကတစ်ထည်ကိုယူပြီးအခန်းထဲထားခဲ့ပြီး
လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ဘက်ထွက်လိုက်တယ်
ညနေပြန်ရောက်တော့တီခိုင်လည်းပြန်ရောက်နေပြီ
''သား ဘယ်ရောက်နေတာလဲ တီခိုင်ခေါက်ဆွဲကြော်ဝယ်လာတယ် အုပ်ဆောင်းအောက်မှာ ပူတုန်းလေးသွားစားလိုက်ဦး''
''ဟုတ် တီခိုင်သားအဖေတို့ကိုပို့ပြီးသူငယ်ချင်းနဲ့လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်နေလို့
အိမ်ကိုတစ်ခေါက်ပြန်လာသေးတယ် တီခိုင့်ကိုမတွေ့လို့''
''အေး ဟုတ်တယ် တီခိုင်လည်းကျောင်းတုန်းကသူငယ်ချင်းတွေနဲ့ချိန်ထားလို့သွားတွေ့တာ''
