ခေါင်းစဥ်အတိုင်းဆိုခင်ဗျားတို့လည်းသိပြီးလောက်ရောပဲ ဟုတ်တယ် ကျွန်တော့်အဖေနောက်အိမ်ထောင်ပြုတော့ကျွန်တော့်မိထွေးဘက်ကပါလာတဲ့သမီး နာမည်ကမဥ္ဇူတဲ့
သူနဲ့ကျွန်တော်ကအသက်အတူတူပဲလပိုင်းပဲကွာတယ်
မိထွေးသမီးမလို့မကြည်ပေမယ့် လူတော့မိုက်တယ်ဗျ အသားမဖြူမညို ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လှလှနဲ့ပေါ့ ဖြစ်ပုံကဒီလိုဗျ တစ်ရက်ကျွန်တော့်အဖေနဲ့မိထွေး
နေ့ချင်းပြန်သွားရတဲ့ တခြားမြို့ကမင်္ဂလာဆောင်တစ်ခုကိုသွားတဲ့အချိန်မှာပေါ့ဗျာ ကျွန်တော်လည်းအပြင်သွားမယ်ဆိုပြီးအပေါ်ထပ်ကနေအောက်ကိုဆင်းလာတာ
လှေကားနားကအခန်းကနေငြီးသံလိုမျိုးကြားလိုက်ရတယ် အဲ့အခန်းကမဥ္ဇူအခန်းလေ အဲ့ဒါနဲ့ကျွန်တော်လည်းအခန်းနားကပ်ပြီး နည်းနည်းဟနေတဲ့တံခါးကြားနေကြည့်လိုက်တော့ မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့်
မှင်သက်သွားရတယ် မဥ္ဇူတစ်ယောက်အိပ်ယာပေါ်မှာတစ်ကိုယ်လုံးကျွတ်နဲ့ ပေါင်ကြီးဖြဲပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုပွတ်နေတာဗျာ
တစ်ဖက်ကလည်းနို့ကြီးတွေညှစ်နေပြီး
မျက်လုံးတွေမှိတ်ထားတယ် ကျွန်တော်အာခြောက်သလိုလိုဖြစ်လာပြီး လီးကတောင်လာတာနဲ့ အိမ်မှာဘယ်သူမှလည်းမရှိဆိုတော့
အရဲစွန့်ပြီးအခန်းထဲဝင်သွားပြီးသူ့ကုတင်ဘေးကိုကပ်သွားလိုက်တယ် အဲ့အချိန်
မဥ္ဇူတစ်ယောက်မျက်လုံးတွေပွင့်လာပြီး
အလန့်တကြားဖြစ်သွားပြီးခေါင်းအုံးနဲ့ဆွဲကာတယ်
''ရဲထက် နင် နင် ဘယ်အချိန်တုန်းကရောက်နေတာလဲ ငါ့အခန်းထဲဘာလာလုပ်တာလဲ
ထွက်သွား ငါအော်လိုက်မှာနော်''
''အောင်မာ ခုနတုန်းကတော့ စောက်ဖုတ်ကို
ဖြဲကားပြီး မီးပွင့်မတတ်ပွတ်နေပြီးတော့
အော်လေ ငါ့အဖေရောနင့်အမေရောမရှိဘူး''
''နင် နင် မဟုတ်တာတွေမပြောနဲ့နော် အခုချက်ချင်းငါ့အခန်းထဲကထွက်သွား''
''ဘာလို့မဟုတ်ရမှာလည်း လုံးတင်းနေတဲ့နင့်နို့ကြီးတွေရော နင်ဖြဲကားပြီးပွတ်နေတဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးရောအကုန်ငါမြင်ပြီးပြီ''
''နင်ငါ့အခန်းကိုဘာကိစ္စနဲ့လာချောင်းတာလဲ''
''လာချောင်းတာမဟုတ်ဘူး အသံကြားလို့လာကြည့်တာ နင်တော်တော်စောက်ပတ်ယားနေလား''
